گستاخى داده است؟! و در همان حال باران اشك از ديدگان فرو باريد و افزود:

«على الدنيا بعدك العفا!»

پسرم! ديگر پس از تو خاك بر سر دنيا و زندگى دنيا! خواهر ارجمند حسين 7، زينب با ديدن آن منظره جانسوز و شنيدن نداى برادر از سر پرده بيرون آمد و در حالى كه نداى جانسوزش طنين افكن بود كه: «يا حبيباه!» خودش را به پيكر غرق در خون جوان انديشمند و قهرمان برادر رساند و خود را بر روى آن نازنين بدن افكند و از پرده دل ندا بر آورد كه: نور ديده‌ام، على! عزيز برادرم! و حسين 7 دست خواهر را گرفت و او را به سرا پرده نور بازگردانيد.

و خاندان بزرگ حسين 7 در بزرگمنشى و دلاورى و شجاعت و پيشگامى در راه حق و عدالت همان گونه بودند كه آن شاعر دانشمند وصف مى‌كند:

آنان صاحبان شمشيرهاى آخته‌اى هستند كه مرگ به دنبال آنهاست؛ بسان شيرهايى كه بر گلّه‌هاى روباه يورش مى‌برند.

قبضه شمشيرها در دستان آن دريا دلان است و سر آنها در ستاره‌هاى درخشان.

آن گاه كه اين شمشيرها طلوع كند ميدان كارزار را نور باران مى‌سازد و آن گاه كه جنگ به پايان مى‌رسد و در نيام روند، كاخ‌هاى عزت و سربلندى و آزادى و آزادگى را مى‌سازند.

31- يادگار حضرت مجتبى‌

«حميد بن مسلم»- از گزارشگران رويداد غمبار عاشورا- آورده است كه: پس از شهادت جانسوز «على» جوان قهرمان حسين 7، نوجوانى پرشكوه كه در سيماى نور افشان بسان پاره‌اى از ماه تابان بود گام به ميدان جهاد و دفاع نهاد.

«عمرو بن سعيد» يكى از سركردگان سپاه اموى به من گفت: من كار را بر اين جوان سخت مى‌گيرم و راه را بر او مى‌بندم.

به او گفتم تو را با اين جوان چكار؟ از او چه مى‌خواهى؟

امّا آن عنصر خودكامه، سر راه قاسم كمين كرد و در يك لحظه حساس كه فرصتى‌