كه منافق مى‌خورد هسته‌اش تلخ بود. كه خداوند با اين وسيله چهره آنان را به آن پيامبر معرّفى نمود[1].

رسول خدا- 6- نيز براى شخصى يهودى كه حقّى بر گردن مسلمانى داشت و قرار گذاشته بودند كه او (مسلمان) چند درخت خرما براى آن يهودى بكارد و به آن رسيدگى كند تا به رنگهاى مختلفى خرما بدهد، اين كار را انجام داد. رسول خدا- 6- به على- 7- دستور فرمود كه هسته خرما را به تعدادى كه آن مسلمان براى يهودى تعهد كرده بود، فراهم سازد (بياورد) آنگاه پيامبر- 6- هسته‌اى را در دهان مباركش قرار مى‌داد و بعد به على- 7- مى‌داد تا در زمين خاك كند. وقتى على- 7- اوّلى را كاشت و مشغول دوّمى مى‌شد، اوّلى مى‌روئيد و سبز مى‌شد، تا بالاخره درختهاى خرما با رنگهاى مختلف از زرد گرفته تا قرمز و سفيد و سياه و غيره، به ثمر مى‌نشست. و پيامبر- 6- به همراه على- 7- لابلاى آنها قدم مى‌زدند كه نخلى به نخل ديگر ندا داد كه: اين رسول خدا- 6- و اين هم وصى و جانشين اوست از آن پس آن نخل به «نخل صيحانيه» ناميده شد[2].

و خيلى از فرزندان آنها يعنى ائمه معصومين- :- نيز وقتى با عده‌اى از كنار درختى خشك مى‌گذشتند و دعا مى‌كردند، فورا آن درخت خشك برگ و ميوه مى‌داد و از آن مى‌خوردند كه قبلا گذشت.

(1)

مقايسه معجزات ابراهيم (ع) با معجزات ائمه (ع)

(2) حضرت ابراهيم- على نبينا و 7- مهمان را زياد دوست مى‌داشت و

[1] علل الشرائع شيخ صدوق: 573، حديث 1 به اسنادش از امير المؤمنين- 7- و او از رسول خدا- 6- بحار الانوار: 14/ 456، حديث 8.

[2] بحار: 17/ 365، حديث 7.