نقل شده است كه وقتى خداوند سوره‌ قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را نازل كرد، براى آن چهار هزار بال، خلق نمود و هر وقت از مقابل عده‌اى از فرشتگان مى‌گذشت، تواضع مى‌كردند و مى‌گفتند: اين نسبت پروردگار است‌[1].

وسعت رحمت الهى‌

(1) 6- ابو هاشم مى‌گويد: از امام حسن عسكرى- 7- شنيدم كه فرمود:

خداوند در روز قيامت، چنان مردم را عفو مى‌كند و از گناهان آنها مى‌گذرد كه بر قلب هيچ كس خطور نكرده است تا اينكه اهل شرك مى‌گويند: «وَ اللَّهِ رَبِّنا ما كُنَّا مُشْرِكِينَ‌[2]؛ يعنى: خدا پروردگار ماست و ما مشرك نيستيم».

در اين هنگام، حديثى به يادم آمد كه مردى شيعه از اهل مكه گفته بود، پيامبر اكرم، آيه‌ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً[3] را تلاوت كرد، مردى گفت: و كسى كه شرك بورزد! من اين حديث را انكار كردم و به او پرخاش نمودم. در اين فكر بودم كه امام رو به من كرد و فرمود: إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاءُ[4] چه بد گفته و چه بد روايت كرده است‌[5].

امر و خلقت، مخصوص خداوند است‌

(2) 7- محمّد بن صالح ارمنى از امام حسن عسكرى- 7- در باره آيه: لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ[6] پرسيد.

حضرت فرمود: امر، قبل از اينكه به آن امر كند، متعلق به اوست، و همچنين است بعد از اينكه به آن امر كرد. با خود گفتم اين همان فرمايش خداوند متعال‌

[1] بحار الانوار: 50/ 254، حديث 9.

[2] سوره انعام، آيه 23.

[3] سوره زمر، آيه 53.

[4] سوره نساء، آيه 48.

[5] بحار الانوار: 6/ 6، حديث 12.

[6] سوره روم، آيه 4.