گفت: اين دو دينار را براى من فرستادند و گفتند: آنها را به حليسى بده و به او بگو: هر كس در اطاعت خدا باشد، خداوند نياز او را برآورده مى‌كند[1].

نور امام حسن عسكرى (ع)

(1) 22- اسحاق بن يعقوب از «بدل» كنيز امام حسن عسكرى- 7- نقل مى‌كند كه گفت: امام عسكرى- 7- در حالى كه خواب بود، نورى را ديدم كه از كنار سر او به طرف آسمان ساطع بود[2].

امام (ع) و رفع نگرانى دوستان‌

(2) 23- على بن زيد مى‌گويد: روزى خدمت امام حسن عسكرى- 7- رسيدم و نشستم. ناگاه به ياد آوردم دستمالى را كه در آن پنجاه دينار نهاده بودم.

بدين خاطر، ناراحت شدم امام چيزى بر زبان نياوردم.

حضرت فرمود: خوف نداشته باش. آن دستمال نزد برادر بزرگ تو مى‌باشد.

هنگامى كه برخاستى، آن دستمال از جيب تو افتاد و او برداشت. ان شاء اللَّه جايش محفوظ است. وقتى به خانه آمدم برادرم آن دستمال را به من داد[3].

امام (ع) و آگاهى از نيّات مردم‌

(3) 24- ابى العيناء مى‌گويد: خدمت امام حسن عسكرى- 7- مى‌رسيدم. گاهى كه تشنه مى‌شدم، خجالت مى‌كشيدم از آن حضرت، آب طلب كنم. اما امام- 7- مى‌فرمود: «اى غلام! به او آب بده» و گاهى هم با خود مى‌گفتم برخيزم و بروم. و در اين مورد فكر مى‌كردم كه باز امام- 7- مى‌فرمود: «اى غلام! مركبش را حاضر كن»[4].

[1] بحار: 50/ 271، حديث 38.

[2] بحار: 50/ 272، حديث 39.

[3] بحار: 50/ 272، حديث 40.

[4] بحار: 50/ 272، حديث 41.