را در مكّه نشنوند. و اكنون آن پسرى كه (ابراهيم) براى تو توصيفش نمودم، به دنيا آمد.

على بن ابى حمزه مى‌گويد: بعدها آن پسر را درك كردم، همان گونه بود كه امام فرموده بود[1].

علم امام (ع) به زبانهاى مختلف‌

(1) 5- ابن ابى حمزه روايت مى‌كند كه نزد امام كاظم- 7- نشسته بوديم كه تعداد سى غلام زر خريد كه آنها را از حبشه براى حضرت خريده بودند، وارد شدند. يكى از آنها زيبا سخن مى‌گفت و امام- 7- با زبان خودش جوابش را مى‌گفت. از اين سخن خيلى شگفت زده شدند. و خيال مى‌كردند كه حضرت زبان آنها را نمى‌داند.

حضرت به آن غلام فرمود: من به تو پولى مى‌دهم و توبه هر يك از آنان، سى درهم بده.

سپس از محضر امام خارج شدند در حالى كه عده‌اى از آنان بهم مى‌گفتند: او (امام- 7-) از ما به زبان ما فصيح‌تر و واردتر است و اين نعمتى است كه خداوند بر ما ارزانى نموده است.

راوى مى‌گويد: وقتى غلامان رفتند عرض كردم: يا بن رسول اللَّه! من ديدم كه شما به زبان آنها صحبت مى‌كرديد.

فرمود: آرى.

عرض كردم: به يكى از آنها بيشتر توجّه فرموديد و او را مأمور كارى كرديد؟

فرمود: آرى به او گفتم تا با يارانش خوبى كند. و به هر يك از آنان ماهى سى درهم بدهد. وقتى آن غلام با من صحبت كرد، متوجّه شدم كه از همه آنها داناتر است، چون بزرگزاده بود، او را مسئول آنها قرار دادم و سفارش آنها را به او نمودم.

[1] بحار: 48/ 69، حديث 92.