امام سجاد (ع) و جعفر كذّاب‌

(1) 10- ابو خالد كابلى مى‌گويد: به امام سجّاد- 7- عرض كردم كه امام بعد از شما كيست؟ فرمود: پسرم محمّد، كه علم را مى‌شكافد و باقر العلوم است. و بعد از او پسرش جعفر است كه اسم او در آسمانها «صادق» مى‌باشد.

گفتم: همه شما صادق و راستگو هستيد. چرا تنها لقب او صادق است؟

فرمود: من از پدرم و پدرم از پدرش و او از رسول خدا- 6- شنيده است كه فرمود: وقتى كه جعفر بن محمّد بن على متولد شد او را «صادق» لقب دهيد؛ چون از نسل او كسى است كه اسمش جعفر است و به دروغ ادعاى امامت مى‌كند و او نزد خدا «جعفر كذّاب» مى‌باشد.

سپس امام سجاد- 7- گريست و فرمود: گويا مى‌بينم كه چگونه او طاغوت زمان خود را براى تفتيش ولى خدا و جستجوى امام غائب- 7- تحريك مى‌كند. پس همان طور شد كه امام فرموده بود[1].

عبادت امام سجّاد (ع)

(2) 11- فاطمه يكى از دختران حضرت على- 7- وقتى كه ديد برادرزاده‌اش چگونه خود را در عبادت خدا به سختى انداخته است به جابر[2] گفت: برو و به اين على بن حسين- كه يادگار پدرش است و از كثرت عبادت و سجده، بينى‌اش شكافته و پيشانى و زانوانش پينه بسته- بگو از خودش مواظبت نمايد و خود را اين قدر در عبادت خدا به رنج و زحمت نيندازد.

پس جابر به درب خانه امام- 7- آمد كه فرزند امام سجّاد، محمّد باقر

[1] بحار: 46/ 230، حديث 5.

[2] او همان جابر بن عبد اللَّه انصارى؛ صحابى بزرگ پيامبر اكرم- 6- است.

( مترجم).