خود حركت نكند تا اينكه خورشيد طلوع نمايد. وقتى هوا روشن شد، جز چند نفر، كسى از جاى خود برنخاسته بود. وقتى كه خورشيد طلوع كرد پيامبر و همراهانش برگشتند. و دستور داد بانگ زدند كه همه نماز ظهر را در بنى قريظه بخوانند.

مسلمانان به طرف آنها رفتند و به جايى رسيدند كه از نخل پوشيده بود و جايى براى فرود آمدن نبود. وقتى كه رسول خدا- 6- رسيد، فرمود: چرا فرود نمى‌آييد؟ گفتند: از زيادى درختان خرما، جايى براى فرود آمدن نيست.

حضرت در راهى بين درختان ايستاد و به راست و چپ اشاره كرد كه درختان كنار رفتند و به هم چسبيدند و جا باز شد[1].

(1) 192- در سال حديبيه، هنگامى كه رسول خدا- 6- براى عمره به سوى مكّه حركت كرد جلو راه حضرت را گرفتند و قسم خوردند كه نگذارند وارد مكّه شود.

پيامبر- 6- به آنها فرمود: «من براى عمره آمدم نه براى جنگ».

در جواب گفتند: «امسال اگر اجازه دهيم شما وارد شويد، عرب بر ما ايراد مى‌گيرند ولى مى‌توانيم قرارداد صلحى ببنديم».

در اين هنگام، آب مسلمانان تمام شده و دچار تشنگى شده بودند مشكى را آوردند كه در آن آب كمى بود، پيامبر- 6- دستش را در آن نمود كه آب فوران كرد. بين سپاه ندا سر دادند: هر كس آب مى‌خواهد بيايد. مردم آمدند، خوردند و سيراب شدند و چهارپايان خود را نيز سيراب كردند. و مشكهاى خود را نيز پر نمودند[2].

پيامبر 6 و خريدن شتر عمّار

(2) 193- جابر مى‌گويد: عمار ياسر در جنگى در ركاب رسول خدا- صلّى اللَّه عليه‌

[1] بحار: 20/ 248، حديث 17.

[2] بحار: 20/ 358، حديث 8.