بميرد و چيزى در نزد خداى براى او نباشد.» و از ابن مسعود است كه گفت: پيغمبر خداى- 6- به زنى وارد شد كه طفلى از او مرده بود و فرمود:

«بلغنى انك جزعت جزعا شديدا قالت و ما يمنعنى يا رسول الله 6 و قد تركنى عجوزا رقوبا فقال لها رسول الله 6 لست بالرقوب انما الرقوب التى تتوفى و ليس لها فرط و لا يستطيع الناس ان يعودوا عليها من افراطهم فتلك الرقوب.»

: «به من رسيده است كه تو سخت جزع و بيتابى كرده‌اى گفت: چه چيز مرا از بيتابى و گريه باز مى‌تواند داشت و حال آنكه اين طفل مرا پير زن و رقوب گذاشت و ديگر فرزند نمى‌آورم؟ فرمود: تو رقوب نيستى، بلكه رقوب آن است كه بميرد و پيش از خود فرزندى نفرستاده باشد و مردم نتوانند از ثواب و اجر افراط خودشان به آن پير زن، عائده و فائده رسانند و صبر و احتساب از خدا براى او خواهند، پس چنان زنى رقوب است.» همه اين احاديث از اصول مستنده استخراج شده و اسناد اصولش را از جهت اختصار ترك كرديم؛ زيرا كه خداى تبارك و به فضل و رحمت خود، وعده ثواب فرموده است آن را كه به آنچه رسيده است عمل كرده و هر چند امر چنان كه به او رسيده است نباشد و وارد شده است اين خبر در شمار احاديثى از طرق ما و طرق عامه.