بزرگان علمائى كه بجهت روايت كردن از سيد بن طاوس اجازه داشته‌اند بدين قرارند: 1- علّامه حلّى 2- سيد عبد الكريم صاحب كتاب فرحة الغرى و عدّه زيادى كه علّامه نورى رحمه اللَّه نام آنها را در خاتمه مستدرك الوسائل جلد سوم صفحه 473 نگاشته است.

سيد بن طاوس از علمائى بوده كه داراى بزرگترين درجه زهد و تقوى بوده، شأن اين عالم عاليقدر را همين بس كه باب ملاقات با حضرت ولى عصر عجّل اللَّه تعالى فرجه الشريف براى او مفتوح بوده است.

سيد نعمت اللَّه جزائرى رحمه اللَّه مينويسد: سيد بن طاوس گفت خليفه خواست منصب قضاوت را بمن واگذار كند. گفتم:

ميان عقل و هواى نفس من جنگ و جدال سختى درگرفته است، عقل ميگويد: من ميخواهم تو را بسوى بهشت هدايت كنم، ميخواهم تو را به خوشبختى دائمى رسانده سعادت هميشگى تو را تأمين نمايم.

هواى نفس ميگويد: بهشت و آخرت نسيه است من ميخواهم تو را از لذّتهاى دنيوى كه نقد است بر خور دار نمايم و درهاى خوشبختى را بروى تو بگشايم اين نزاع در بين عقل و هواى نفس بالا گرفت و قضاوت را بعهده من نهادند و من گاهى عقل و گاهى نفس را محكوم كردم، ولى متخاصمان به نزاع خويشتن ادامه ميدهند و اكنون مدّت پنجاه سال است كه از عمرم ميگذرد و من نتوانسته ام اين نزاع را خاتمه دهم.

پس كسى كه در اين سنّ طولانى نتواند يك قضيه را فيصل نمايد چگونه ميتواند در پيش آمدهاى گوناگون بين مردم قضاوت ب‌