بدست آورم و محلّ قبر را پائين پاى پدر و مادرم رضوان اللّه عليهما قرار دادم زيرا ديدم خداى جلّ جلاله دستورم فرموده است كه در مقابل پدر و مادر شكسته بال باشم و سفارش فرموده تا درباره آنان نيكى كنم از اين رو خواستم تا هر زمانى كه در زير خاك گور خواهم ماند سر خويش به‌پاى پدر و مادر نهاده باشم.

بحسب اين بيان مى‌بايست وصيّت فرموده باشد تا جنازه‌اش را بنجف حمل نموده و در همان‌جا كه تعيين كرده است به خاك بسپارند و در غير اين صورت مناسب آن بود كه در كاظمين و جوار مرقد مطهّر موسى بن جعفر و جواد الأئمّة 8 مدفون شده باشد ولى با اين حال در بيرون شهر حلّه مرقدى است كه منسوب بسيّد است و زيارتگاه مؤمنين، و پيدا است كه اگر سيّد در بغداد وفات كرده باشد بعيد بنظر مى‌رسد كه در حلّه به خاكش سپرده باشند و اللّه العالم.

نظريه دانشمندان شيعه درباره سيد

سيّد بزرگوار نزد همه دانشمندان شيعه معروف به جلالت قدر و تقوى و زهد است علّامه حلّى در اجازه‌اش مى‌فرمايد: از جمله كتابها تصنيفاتى است كه دو سيّد بزرگوار و سعادتمند: رضىّ الدّين عليّ و جمال الدين احمد فرزندان حسينى‌نژاد موسى بن طاوس نموده‌اند و اين دو سيّد هر دو عابد بودند و باورع و مخصوصا رضيّ الدين على ; كه صاحب كرامات بود و من از پدر خود و هم از ديگران پاره‌اى از كرامات ايشان را شنيدم و در منهاج الصلاح در بحث استخاره مى‌فرمايد: روايت شده است از سيّد سند سعيد رضىّ الدّين عليّ بن موسى بن طاوس و او عابدترين فرد دوران‌