«انا عبد اللَّه و اخو رسول اللَّه و انا الصدّيق الاكبر لا يقولها بعدى الّا كذّاب مفتر صلّيت قبل النّاس بسبع سنين»

[1].

(من بنده خدا و برادر رسول خدايم و من صدّيق اكبرم، هر كه بعد از من چنين ادعائى كند، كذّاب است من هفت سال قبل از ساير مردم نماز خواندم)[2].

وزارت على 7

ثعلبى در تفسيرش در ذيل آيه: وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ‌ از «براء بن عازب» روايت كرده است كه گفت: هنگامى كه آيه: «وَ أَنْذِرْ عَشِيرَتَكَ الْأَقْرَبِينَ‌» (خاندان نزديكت را انذار كن) نازل شد على 7 گفت: پيامبر مرا خواست و فرمود:

يا على خداى تعالى فرمانم داده تا نزديك ترين فاميل خود را به سوى او دعوت كنم و من دستم از اين كار كوتاه است چه مى‌دانم كه هر چه ايشان را دعوت كنم جز ناراحتى تازه‌اى چيزى نمى‌بينم، لذا سكوت كردم تا جبرئيل آمد و پيام آورد كه اگر اين كار را نكنى پروردگارت عذابت كند؟ (اكنون تو يا على) براى ما غذائى به قدر يك من فراهم كن و يك ران گوسفند بپز و قدحى هم شير تهيه كن، آنگاه فرزندان عبد المطلب را دعوت كن تا با ايشان گفتگو كنم و آنچه مامور شده‌ام به آنها ابلاغ‌

[1] صحيح ابن ماجه ص 12، چاپ هند، مضمون روايت فوق را حاكم در كتاب( مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 11- 112) و طبرى در تاريخش ج 2، ص 56 و متقى در كنز العمال ج 6، ص 394 ابن اثير در اسد الغابه ج 4، ص 18، و محب طبرى در رياض النضرة ج 2، ص 165 آورده‌اند.

[2] در باره اين كه اسلام على( 7) قبل از هر كس ديگرى بوده ابن جرير طبرى در تفسير خود ج 2، ص 76 و نيز فخر رازى در تفسيرش و ابن عبد البر در استيعاب ج 2، ص 459 و ترمذى در صحيح خود ج 2، ص 301 و ابن جرير در تاريخ خود ج 2، ص 55 و محب طبرى، در رياض النضرة رواياتى ذكر كرده‌اند.