على در آغوش پيامبر بزرگ شد

ثعلبى روايت كرد در كتاب تفسيرش بر قرآن در ذيل آيه شريفه: «وَ السَّابِقُونَ الْأَوَّلُونَ»[1]. از مجاهد كه گفت: از نعمتهائى كه خدا به على 7 روزى كرد اين بود كه او را در دامن رسول خدا 6 پرورش داد زيرا قريش در آن ايام به فقرى شديد مبتلا بودند ابو طالب نيز به خاطر داشتن عائله زياد در مضيقه بود، رسول خدا به عمويش عباس- كه از ساير بنى هاشم كم‌عائله بود- فرمود: اى عباس برادرت ابو طالب عيال بسيار دارد، ساير مردم نيز به طورى كه مى‌بينى گرفتار فقرند، بيا با هم نزد او برويم و بار عيال او را سبك كنيم من يكى از فرزندانش را بگيرم تو هم يكى ديگر را تكفل كن.

عباس گفت: بسيار پيشنهاد خوبى است پس نزد ابو طالب رفتند و گفتند:

مى‌خواهيم بار عائله‌ات را كم كنيم، تا اين كه خدا اين فقر و قحطى را از مردم بردارد، ابو طالب به آن دو گفت: عقيل را براى من بگذاريد، بقيه از آن شما، پس رسول خدا 6 على را گرفت و عباس، جعفر را در آغوش كشيد در نتيجه على 7 همواره با رسول خدا 6 بود، تا خدا وى را مبعوث به نبوت كرد و على 7 به او ايمان آورد، جعفر هم نزد عباس بود تا اسلام آورد و از او بى‌نياز شد[2].

على نخستين كسى بود كه اسلام آورد

احمد بن حنبل در مسند خود از عبد اللّه بن عباس روايت كرده كه گفت:

«انّ عليّا اوّل من اسلم»

[3]. نخستين كسى كه اسلام آورد على بود.

[1] سوره توبه، آيه 100.

[2] مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 576 چاپ حيدرآباد دكن به تاريخ 1324 ه.

[3] مستدرك الصحيحين، ج 3، ص 465 حاكم اين روايت را در ج 3، ص 136 مستدرك نقل كرده و آن صحيح دانسته و نسائى هم آن را در خصائص خود ص 2 آورده و ابن سعد هم در طبقات ج 3، ص 12 نقل كرده و ابن اثير در اسد الغابه ج 4، ص 17 و متقى در كنز العمال، ج 6، ص 40 و ابن ابى شيبه و احمد بن حنبل در مسند چهارم به دو سند يكى را در ص 368 و ديگرى را در ص 371 نقل نموده‌اند.