چهارده هزار سال همين كه خداى عز و جل آدم را بيافريد اين نور را دو قسمت كرد يك جزء من شدم و جزئى ديگر على).

اين حديث در كتاب «الفردوس» ابن شيرويه ديلمى نيز روايت شده است‌[1].

و همچنين اين روايت را فقيه شافعى ابن مغازلى نيز در كتاب خود كه نام آن را «المناقب» ناميده، روايت كرده است اين دو نفر (ديلمى و ابن مغازلى) در دنباله روايت گفته‌اند:

«فلمّا خلق آدم و ركب ذلك النور في صلبه فلم يزل في شى‌ء واحد حتّى افترقا في صلب عبد المطّلب ففي النّبوة و في علىّ الخلافة»

[2].

(چون خداوند آدم را خلق كرد اين دو نور را در صلب آدم جمع كرد، پيوسته اين نور يكى بود، تا اين كه در صلب عبد المطلب از هم جدا شديم پس در من است (نور) نبوت و در على 7 است (نور) خلافت).

اين حديث را ابن مغازلى از طريق ديگر از جابر بن عبد اللَّه انصارى از پيامبر اكرم 6 روايت كرده است و در آخر روايت گفته:

«حتّى قسّمها جزئين جزءا في صلب عبد اللَّه و جزءا في صلب ابى طالب فاخرجنى نبيّا و اخرج عليّا وصيّا»

[3].

باهم بوديم تا اين كه آن نور را دو قسمت كرد يك جزء در صلب عبد اللَّه قرار داد و جزء ديگر در صلب ابو طالب، پس مرا پيامبر در آورد و على 7 را وصى.

كيفيت ولادت على 7

فقيه شافعى ابن مغازلى روايت كرده در كتاب «المناقب» در حديثى كه سند

[1]- ابن شيرويه ديلمى، الفردوس در باب( الخاء) نسخه خطى طبق نقل احقاق، ج 4، ص 92.

[2] ابن مغازلى، المناقب، ط تهران، ص 79.

[3] ابن بطريق، العمدة، ص 44.