مقدّمه [مترجم‌]

آثار و افكار سيد ابن طاوس‌

على بن موسى بن جعفر مكنّى به «ابو القاسم»، «ابو الحسن» و «ابو موسى» ملقب به «رضى الدين» و معروف به «ابن طاوس» و گاهى به «طاوسى» موصوف است و علت اين‌كه او را «ابن طاوس» گفته‌اند، اين است كه جد اعلاى او يعنى «محمد بن اسحاق» داراى قيافه زيبا و صورت نيكوئى بوده ولى پاهاى او متناسب قيافه‌اش نبوده است بدين جهت او را به «طاوس» ملقب كرده‌اند و سلسله نسب «محمد بن اسحاق» به «سليمان بن داود» پسر «حسن مثنى» منتهى مى‌گردد كه او از طرف پدر به «حسن مثنى» و از طرف مادر به «على بن حسين امام سجاد 7 پيوند دارد و لذا اولاد آن سيد بزرگوار، هم از سادات حسنى و هم از سادات حسينى مى‌باشند[1].

مادر وى و برادرش «احمد بن موسى» دختر عالم و زاهد معروف شيخ مسعود ورّام بن ابى فراس حلّى بوده است كه كتاب مجموع مسمّى به‌

[1] خوانسارى، روضات الجنات، ج 4، ص 325- شيخ حرّ عاملى، امل الامل ج 2، ص 205، ممقانى، تنقيح المقال، ج 2، ص 310- اردبيلى، جامع الرواة، ج 1، ص 603 امين، سيد محسن، اعيان الشيعة، ج 8، ص 358، طبع بيروت.