عجيب است كه اهل تسنن از همسران پيامبر تنها به عايشه اهميت مى‌دهند و مقام او را تا حد عصمت بالا مى‌برند و اگر كسى از عايشه انتقاد كند، دنيا را بر سرش خراب مى‌كنند به زنان ديگر پيامبر از جمله ام سلمه كه بعد از خديجه با فضيلت‌ترين زن پيامبر مى‌باشد، اهميت نمى‌دهند و اين نيست مگر اين كه عايشه به خاندان رسالت عداوت و دشمنى داشت و به همين خاطر او را گرامى مى‌دارند و خطاها و گناهانش را ناديده مى‌گيرند ولى ام سلمه به خاندان رسالت شديدا علاقمند بود به همين جهت مورد بى‌مهرى مخالفان اهل بيت مى‌باشد. در صورتى كه همسران رسول خدا 6 و آله و سلّم به استثناى خديجه ام المؤمنين، همگى براى مسلمانان يكسان هستند، ام سلمه، سوده، عائشه، حفصه، صفيه و ... همه امهات مؤمنانند وضع رفتار و اعمال ناشايست عايشه او را از ديگر زنان پيامبر جدا ساخته و تاريخ او را لكه دار ساخته است.

مرحوم سيد بن طاوس مى‌گويد: چه قدر مرا به تعجب انداخت حديثى كه بر آن واقف شدم و آن اين كه زنى از اهل كوفه بر عايشه وارد شد و گفت: اى ام المؤمنين چه مى‌گوئى در باره زنى كه فرزند مؤمن خود را عمدا كشته باشد؟

عايشه گفت: آن زن با كشتن فرزند خود كافر مى‌شود زيرا كه خداى تعالى مى‌فرمايد: وَ مَنْ يَقْتُلْ مُؤْمِناً مُتَعَمِّداً فَجَزاؤُهُ جَهَنَّمُ خالِداً فِيها وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَيْهِ وَ لَعَنَهُ وَ أَعَدَّ لَهُ عَذاباً عَظِيماً[1].

(هر كس مؤمنى را به عمد بكشد، جزاى او آتش جهنم است كه در آن جاويد خواهد بود، خدا بر او خشم كند و بر او لعن نمايد، براى او عذابى شديد، مهيا سازد).

سپس آن زن كوفى گفت: پس چه مى‌گوئى در باره مادرى كه 16 هزار نفر از فرزندان خود را بكشد در حالى كه همه آنها مؤمن باشند، عايشه فهميد كه منظور آن زن، خود اوست كه در جنگ جمل باعث كشته شدن 16 هزار نفر از اخيار و

[1] سوره نساء، آيه 93.