پيامبر به وى وعده‌اى داده است ابو بكر نيز آنچه او ادعا مى‌كرد بدون بينه داد و بعد جابر بن عبد اللَّه حاضر شد و گفت كه پيامبر به من وعده داده بود كه مقدارى از مال بحرين را به من بدهد وقتى كه مال بحرين رسيد او ديگر فوت كرده بود. ابو بكر همين مقدار را بدون بينه به او پرداخت كرد.

مرحوم سيد بن طاوس مى‌گويد: حميدى اين روايت را در كتاب «الجمع بين الصحيحين» در حديث نهم از افراد مسلّم از مسند جابر ذكر كرده كه گفت: (آنچه ابو بكر داد) شمردم همه آنها پانصد تا بود ابو بكر گفت مثل آن را بگير[1].

راوى رساله مأمون گفت: مأمون از اين تعجب كرد و گفت: آيا نمى‌بايست با فاطمه و شاهدانش مثل جرير بن عبد اللَّه و جابر بن عبد اللَّه رفتار شود؟ و همان طورى كه ادعاى آنان را بدون بينه و شاهد پذيرفت ادعاى فاطمه را نيز بدون شاهد و بينه مى‌پذيرفت؟

از اين پس مأمون فدك و عوالى را در دست محمد بن يحيى بن حسين بن على بن الحسن بن على بن ابى طالب قرار داد تا آن را آباد كند و غلّه به عمل آورد و آن را در ميان ورثه فاطمه قسمت نمايد.

فدك و امامان اهل بيت :

از مسائل بسيار قابل توجه اين كه هيچ كدام از امامان اهل بيت بعد از «غصب نخستين»، هرگز در امر فدك دخالت نكردند نه على 7 در دوران حكومتش و نه امامان ديگر، و افرادى مانند عمر بن عبد العزيز و يا حتى «مأمون» پيشنهاد كردند كه به يكى از ائمه اهل بيت 7 باز گردانده شود و اين واقعا سؤال‌انگيز است كه اين موضع‌گيرى در برابر مسأله فدك به چه علت بود؟

چرا على 7 در زمانى كه تمام كشور اسلامى زير نگين او بود اين حق را به صاحبان اصلى باز نگردانيد؟ اين سؤال را به طور مكرر از امامان اهل بيت نيز

[1] مسلم، صحيح، ج 4، ص 1807.