در همين هنگام جبرئيل نازل شد و گفت: اى محمد! اين سوره را بگير، خداوند با چنين خاندانى به تو تهنيت مى‌گويد سپس سوره «هل اتى» را برخواند هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ تا آنجا كه مى‌فرمايد: لا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزاءً وَ لا شُكُوراً (بعضى گفته‌اند كه از آيه‌ «إِنَّ الْأَبْرارَ» تا آيه «كانَ سَعْيُكُمْ مَشْكُوراً» كه مجموعا هيجده آيه است در اين موقع نازل گشت).

محمد بن على غزالى در كتاب خود معروف به «البلغة» بر نقل ثعلبى افزوده كه بر اهل بيت پيامبر 6 مائده آسمانى نازل شد و هفت روز از آن ميل كردند غزالى گفته: و حديث مائده و نزول آن به اهل بيت پيامبر 6 در ساير كتب مذكور است.

مرحوم سيد ابن طاوس پس از نقل اين روايت از غزالى مى‌گويد: از بعضى از راويان حديث از معنى قول غزالى كه گفته: «انّه مذكور في سائر الكتب» سؤال شد، گفت: اشاره به كتابهاى معتبرى است كه راوى حديث آنها را مى‌شناخته است.

اين روايت را زمخشرى هم در تفسير «كشاف» در تفسير آيه: «وَ جَزاهُمْ بِما صَبَرُوا جَنَّةً وَ حَرِيراً» آورده است و گفته كه: حسن و حسين مريض شدند، رسول خدا 6 با گروهى از مردم به عيادت ايشان آمدند، گفتند اى ابو الحسن چقدر خوبست براى شفاى فرزندانت نذرى كنى؟ على 7 و فاطمه 3 و فضه (كه كنيز آنها بود) همه نذر كردند كه اگر حسنين از اين بيمارى بهبودى يابند به شكرانه آن براى خداى عز و جل سه روز روزه مى‌گيريم حسن و حسين شفا يافتند، در حالى كه در خانه آل محمد هيچ مواد غذائى نبود، پس على 7 از شمعون خيبرى يهودى سه صاع (سه من) جو قرض گرفته آن را به خانه آورد و نزد زهرا 3 نهاد فاطمه (ع) يك من آن را دستاس كرده، پنج قرص به هر نفر يك نان پخت، هنگام افطار سائلى بر در خانه آمد، و گفت: السلام عليكم اهل بيت محمد من مسكينى از مسكين‌هاى مسلمين هستم، غذائى به من بدهيد خداوند به شما از غذاهاى بهشتى مرحمت كند، آنها همگى، مسكين را بر خود مقدم داشتند و سهم خود را به او دادند و آن شب جز آب ننوشيدند.