ابن مغازلى در كتاب «المناقب» از چند طريق به سند خود از «حذيفة بن- يمان» روايت كرده كه گفت: پيامبر ميان مهاجرين برادرى انداخت و هر كسى را با همتاى خود برادر نمود دست على بن ابى طالب را گرفت و گفت: اين هم برادر من است حذيفه گفت: پس پيغمبر سرور پيامبران و امام متقيان و رسول رب العالمين است او را مثل و مانندى نيست على هم برادر اوست‌[1].

سندى بزرگ بر فضيلت اهل بيت پيامبر 6‌

از جمله رواياتى كه در فضيلت اهل بيت پيامبر وارد شده، روايتى است كه ثعلبى آن را در تفسيرش از چند طريق با سندهاى مختلف در تفسير سوره «هَلْ أَتى‌ عَلَى الْإِنْسانِ حِينٌ مِنَ الدَّهْرِ» از جمله از «ابن عباس» نقل كرده كه گفت:

حسن و حسين 8 بيمار شدند، پيامبر با جمعى از ياران خود از جمله ابو بكر و عمر به عيادتشان آمدند و به على 7 گفتند: اى ابو الحسن! خوب بود نذرى براى شفاى فرزندان خود مى‌كردى، على 7 و فاطمه (س) و فضّه (كه كنيز آنها بود) نذر كردند كه اگر آنها شفا يابند سه روز روزه بگيرند (طبق بعضى از روايات حسن و حسين 7 نيز گفتند ما هم نذر مى‌كنيم روزه بگيريم) چيزى نگذشت كه هر دو شفا يافتند، در حالى كه از نظر مواد غذائى دست خالى بودند على 7 بناچار نزد «شمعون بن حارث خيبرى» يهودى رفت و از او سه ساع جو قرض كرد و آن را به خانه آورد و در حديث «مزنى» از «مهران باهلى» است كه: على 7 از همسايه‌اش كه مرد يهودى به نام شمعون بود، مقدارى پشم گرفت تا بريسد و در عوض سه صاع (سه من) جو بگيرد فاطمه يك سوم آن پشم را ريست و يك ثلث جو را هم دستاس كرده با خمير آن پنج قرص نان پخت براى هر نفرى يك قرص. على 7 هم در مسجد با رسول خدا 6 نماز را خواند و بعد از نماز به خانه آمد، همين كه سفره را آوردند و على دست برد تا اولين‌

[1] ابن مغازلى، المناقب، ص 39.