7 بود، به ديدن او رفت محمد به عايشه گفت: آيا نشنيدى كه رسول خدا فرمود:

«علىّ مع الحقّ و الحقّ مع علىّ ثمّ خرجت تقاتلينه بدم عثمان؟!»

[1].

على با حق است و حق با على است تو اكنون به عنوان خونخواهى عثمان خروج نموده و با او به پيكار پرداخته‌اى؟!.

حافظ ابن مردويه اصفهانى در «مناقب» و ديلمى در «فردوس» روايت را چنين نقل كرده‌اند كه محمد به عايشه گفت: ترا به خدا سوگند به ياد مى‌آورى كه گفته بودى پيامبر فرمود:

«الحقّ لن يزال مع علىّ و علىّ مع الحقّ لن يختلفا و لن يفترقا»

(حق پيوسته با على است و على هم با حق است اين دو هيچ وقت از همديگر جدا نمى‌شوند) عايشه گفت: آرى‌[2].

حافظ ابن مردويه از ابو حسن (تميم بن عمرو و يا تميم بن عبد عمرو) روايت كرده كه گفت: بر امّ المؤمنين عايشه وارد شدم، از من پرسيد: چه كسى با خوارج پيكار نمود؟ گفتم: على بن ابى طالب.

عايشه گفت: بغض و كينه درونى من نسبت به على 7 مانع از گفتن حق نخواهد بود شنيدم پيامبر خدا 6 فرمود: بهترين فرد امت پس از من آنها (خوارج) را به قتل خواهد رسانيد و شنيدم كه فرمود:

«علىّ مع الحقّ و الحقّ مع علىّ»

[3].

خطيب در تاريخ بغداد به سند خود از ابو ثابت مولاى ابو ذر روايت كرده كه گفت: وارد شدم بر اسلمه ديدم گريه مى‌كند و نام على 7 را مى‌برد. و مى‌گويد: از رسول خدا شنيدم مى‌فرمود: على با حق است و حق با على است و يك چشم برهم زدن از هم جدا نمى‌شوند تا كنار حوض كوثر مرا ببينند.

[1] دينورى، الإمامة و السياسة، ج 1، ص 78، چاپ حلبى.

[2] بنا به نقل علامه امينى در الغدير، ج 3، ص 178- بدخشى، تحفة المحبين، ص 203.

[3] بدخشى، مفتاح النجا في مناقب آل عبا، مخطوط، ص 67، به نقل احقاق الحق، ج 5، ص 637.