پاداش دوستان على و كيفر دشمنانش‌

از روايات عجيبى كه راويان مذاهب اربعه در باره حبّ على 7 به آن رسيده‌اند، روايتى است كه آن را حافظ، احمد بن مردويه (كه پيش آنها مورد وثوق است) به سندى كه به ملا صالح بن ميثم منتهى مى‌شود، نقل كرده كه گفت: از ابن عباس شنيدم كه مى‌گويد: شنيدم از رسول خدا 6 كه مى‌فرمود:

«من لقى اللَّه تعالى و هو جاحد ولاية علىّ بن ابى طالب 7 لقى اللَّه و هو عليه غضبان لا يقتل اللَّه منه شيئا من اعماله ...»

هر كه خدا را ملاقات كند در حالى كه او منكر ولايت على بن ابى طالب باشد خدا را ملاقات مى‌كند در حالى كه خداوند از او غضبناك مى‌باشد و هيچ عملى را از او قبول نمى‌كند و هفتاد ملك را مأمور مى‌كند به صورت او تف بياندازند و خداوند او را با روى سياه و چشم كبود محشور مى‌نمايد راوى مى‌گويد:

گفتم: اى پسر عباس، آيا محبت على بن ابى طالب در آخرت فائده‌اى دارد؟

گفت: اصحاب رسول خدا در باره محبت على 7 اختلاف كردند تا اين كه از رسول خدا پرسيديم، پيامبر فرمود: مرا واگذاريد تا از وحى بپرسم، جبرئيل نازل شد، پيامبر جريان را از او پرسيد، جبرئيل گفت: بايد اين را از پروردگارم بپرسم جبرئيل برگشت به آسمان، و بعد به زمين فرود آمد و گفت: اى محمد 6 خداوند به تو سلام مى‌رساند و مى‌فرمايد:

«احبّ عليا فمن احبّه فقد احبّنى و من ابغضه فقد ابغضنى يا محمّد حيث تكن يكن علىّ و حيث يكن علىّ يكن محبّوه و ان اجترحوا»

[1].

(على 7 را دوست دارم پس هر كس على را دوست بدارد در حقيقت مرا دوست داشته است و هر كس على 7 را دشمن بدارد، مرا دشمن داشته است اى محمد 6 تو هر جا باشى، على هم با توست و هر جا على باشد، دوستانش هم با او خواهند بود، هر چند آلوده به گناه باشند).

[1] بحار الأنوار. به نقل از طرائف، ج 39، ص 4- 293.