شنيدم كه مى‌فرمود: احدى از صراط نمى‌گذرد مگر آن كه على 7 برايش جوازى نوشته باشد[1] اين حديث را «ابن سمان» نيز در كتاب خود «موافقت» آورده است.

شافعى ابن مغازلى از چند طريق كه از لحاظ معنى بهم نزديكند، از رسول خدا روايت كرده است كه پيامبر 6 فرمود:

«اذا كان يوم القيامة و نصب الصّراط على شفير جهنّم لم يجز عليه الّا من معه كتاب بولاية على بن ابى طالب 7»

[2].

وقتى كه روز قيام بشود و راهى از كنار جهنم نصب گردد و از روى آن كسى نمى‌گذرد مگر اين كه كتاب ولايت على بن ابى طالب را با خود همراه داشته باشد.

خطيب در تاريخ بغداد روايت كرده از رسول خدا 6 پرسيدند كه:

«يا رسول اللَّه للنّار جواز»؟

اى رسول خدا براى عبور از آتش جهنم جواز هست؟ رسول خدا فرمود:

آرى، گفت آن چيست؟ فرمود:

«حبّ على بن ابى طالب 7»

محبت على بن ابى طالب‌[3].

در بعضى از روايات عامه كه از چند طريق با سندهاى مختلف از پيامبر 6 نقل شده، آمده است كه:

«لم يجز على الصّراط الا من معه جواز من علىّ بن ابى طالب 7»

[4].

از صراط نمى‌گذرد مگر كسى كه از على بن ابى طالب جواز (عبور) داشته باشد.

باز ابن مغازلى در كتاب «المناقب» از «شريك» روايت كرده كه گفت: چون اعمش مريض شد، همان مريض كه با آن فوت كرد «ابن شبرمه» و «ابن ابى ليلى» و

[1] محب طبرى، رياض النضرة، ج 2، ص 177.

[2] ابن مغازلى، المناقب، ص 242.

[3] خطيب، تاريخ بغداد، ج 3، ص 161.

[4] ابن مغازلى، المناقب، ص 119- طبرى، ذخائر العقبى، ص 71.