اين روايت را «ذهبى» در «ميزان الاعتدال»[1] و «عسقلانى» در «فتح البارى»[2] و «على بن سلطان» در «مرقاتش»[3] و «محب طبرى» در «رياض النضرة»[4] آورده‌اند، محب طبرى و على بن سلطان گفته‌اند: بعدها خواستند در را به جاى خود بگذارند هفتاد نفر منتهاى جهد خود را به كار بستند. و اين را به «اربعين حاكم» نيز نسبت داده‌اند.

متقى هندى در «كنز العمال» از «جابر بن سمرة» روايت كرده كه گفت: على 7 در روز خيبر در را بلند كرد و مسلمانان از روى آن به بالاى قلعه صعود كردند و قلعه را فتح نمودند، بعدها آن را تجربه كردند كه كمتر از چهل نفر نتوانست آن را بر دارد[5].

پايگاه على (ع) در جنگ خندق‌

از جمله رواياتى كه در فضائل على 7 وارد شده، روايتى است كه آن را «ابو هلال عسكرى» در «كتاب الاوائل» ذكر كرده است گفت: نخستين كسى كه كلمه «جعلت فداك» را گفت، على 7 بود و آن، موقعى بود كه عمرو بن عبد ودّ (در جنگ خندق) مسلمانان را به مبارزه طلبيد و هيچ كس او را پاسخ نداد و زبان به تعرض و سرزنش مسلمانان گشود و گفت: «پس كو آن بهشتى كه گمان مى‌كنيد هر كس از شما كشته شود وارد آن مى‌شود»؟ و كسى پاسخش نگفت شروع كرد به رجز خواندن و عربده كشيدن! على 7 گفت: اى رسول خدا 6 فدايت شوم آيا اجازه مى‌دهى؟

[1] ميزان الاعتدال، ج 2، ص 218.

[2] فتح البارى، ج 9، ص 18.

[3] مرقات، ج 5، ص 567.

[4] رياض النضرة، ج 2، ص 188

[5] كنز العمال، ج 6، ص 398.