متعددى در ذيل آيات فوق در همين معنى آمده است‌[1].

البته ثبت اين فضيلت بزرگ براى على 7 در غالب كتب تفسير و حديث آمده و چنان مشهور و معروف است كه نيازى به شرح بيشتر نيست.

يك سند زنده براى عظمت اصحاب كسا

زمخشرى (538 م) در كشاف در تفسير سوره آل عمران در ذيل آيه مباهله آورده است: وقتى رسول خدا آيه مباهله را براى نمايندگان مسيحيان نجران خواند و ايشان را به مباهله دعوت كرد، گفتند: باشد تا در كار خود بينديشيم و فردا برگرديم بعد از آنكه با خود خلوت كردند، از بزرگ و صاحب نظر خود «عاقب» پرسيدند: چه صلاح مى‌دانى؟ گفت: اى گروه نصارى شما خوب دانستيد كه محمد 6 پيغمبر است و خدا او را فرستاده و اگر با او مباهله كنيد، به طور قطع همه ما هلاك خواهيم شد، به خدا سوگند هيچ قومى با هيچ پيغمبرى مباهله نكرد، مگر اين كه تا آخرين نفرشان هلاك شدند و اگر از من مى‌شنويد به او ايمان بياوريد و اگر زيربار نمى‌رويد و مصمم هستيد و تا مباهله نكنيد دست بر نداريد، لا اقل اين نصيحت را از من بپذيريد و نزد او رفته با او خداحافظى كنيد و به شهر خود برگرديد.

مسيحيان نجران نزد پيامبر برگشتند، ديدند حسين 7 را بغل گرفته و دست حسن 7 را هم در دست دارد، فاطمه (سلام اللَّه عليها) پشت سر او، على 7 پشت سر فاطمه مى‌آيند و رسول خدا 6 به ايشان مى‌گويد: هر گاه من دعا كردم شما آمين بگوئيد.

اسقف نجران همين كه اين وضع را ديد گفت: اى نصاراى نجران من چهره‌ها و رخساره‌هائى مى‌بينم كه اگر از خدا بخواهند كوهى را از جاى بركند، بر مى‌كند، پس زنهار مباهله مكنيد كه هلاك مى‌شويد و تا روز قيامت يك نفر نصارى بر روى زمين باقى نمى‌ماند بناچار مسيحيان گفتند: اى ابو القاسم رأى ما بر اين قرار گرفت‌

[1] در المنثور، ج 6، ص 158.