انگشت پاك مى‌كرد و مى‌فرمود: ته‌مانده ظرف با بركت‌تر است. و چون از غذا خوردن دست مى‌كشيد هر سه انگشت خود را با آن غذا خورده بود يكى پس از ديگرى مى‌ليسيد. پس از غذا دست خود را مى‌شست تا خوب پاك شود. و تنها غذا نمى‌خورد.

(1) 209. امام صادق 7 فرمود: در اين ميان كه امير مؤمنان 7 در رحبه كوفه با چند تن از ياران قرار داشت طبق فالوده‌اى براى ايشان هديه آوردند؛ حضرت به ياران خود فرمود: دست دراز كنيد (و بخوريد) آنان دست دراز كردند و آن حضرت نيز دست به سوى ظرف دراز نمود، سپس دست خود را عقب كشيد و فرمود:

رسول خدا 6 را به ياد آوردم كه فالوده نخورد[1]، من نيز از خوردن آن كراهت دارم.

(2) 210. رسول خدا 6 هر گاه غذاى چرب مى‌خورد كمتر آب مى‌نوشيد.

عرض شد: يا رسول اللَّه، شما كم آب مى‌نوشيد! فرمود: اين براى غذايم گواراتر است.

(3) 211. امام صادق 7 فرمود: رسول خدا 6 خوش مى‌داشت كه از قدح شامى آب بنوشد، و مى‌فرمود: اين پاكيزه‌ترين ظرفهاى شماست.

(4) 212. رسول خدا 6 از قدحهاى شيشه‌اى كه از شام مى‌آوردند آب مى‌نوشيد، و از قدحهاى چوبين و پوستى و سفالى هم آب مى‌نوشيد.

(5) 213. پيامبر 6 با كف دست هم آب مى‌نوشيد؛ آب را كف دست مى‌ريخت و مى‌فرمود: ظرفى پاكيزه‌تر از دست نيست.

(6) 214. رسول خدا 6 از دهانه مشكهاى بزرگ و كوچك آب مى‌نوشيد، ولى در حال آب خوردن دهانه آن را به بيرون بر نمى‌گردانيد، و مى‌فرمود: اين كار

[1] -از روايات ديگرى بر مى‌آيد كه رسول خدا 6 فالوده ميل كرد ولى بسيار اندك، و شايد مراد اين حديث همين باشد.