مى‌خواند تا طلوع آفتاب رو به قبله مى‌نشست و به ذكر خدا مشغول مى‌شد، و على 7 [براى رسيدگى به حوايج مردم‌] جلو مى‌آمد و پشت سر پيغمبر رو به جمعيت مى‌نشست و مردم از ايشان حوايج خودشان را سؤال مى‌كردند و پاسخ مى‌شنيدند. اين چنين رسول خدا 6 به آنان دستور داده بود.

(1)

دعاى آن حضرت بعد از نماز ظهر

(2) 391. امير المؤمنين 7 فرمود: از جمله دعاهاى رسول خدا 6 پس از نماز ظهر اين بود:

لا اله الّا اللَّه العظيم الحليم، لا اله الّا اللَّه ربّ العرش العظيم، و الحمد للَّه ربّ العالمين. اللّهمّ انّى اسألك موجبات رحمتك، و عزائم مغفرتك، و الغنيمة من كلّ خير، و السّلامة من كلّ اثم. اللّهمّ لا تدع لى ذنبا الّا غفرته، و لا همّا الّا فرّجته، و لا كربا الّا كشفته، و لا سقما الّا شفيته، و لا عيبا الّا سترته، و لا رزقا الّا بسطته، و لا خوفا الّا آمنته، [و لا دينا الّا قضيته‌] و لا سوءا الّا صرفته، و لا حاجة هى لك رضى و لى فيها صلاح الّا قضيتها، يا ارحم الرّاحمين، آمين ربّ العالمين.

«معبودى جز خداى عظيم و بردبار نيست، معبودى جز پروردگار عرش بزرگ نيست، و تمام ستايش‌ها مخصوص پروردگار جهانيان است. خدايا، وسائل رحمتت، و برات آمرزش حتميت، و بهره‌مندى از هر خير، و سالم بودن از هر گناه را از تو مى‌طلبم. خدايا، گناهى را بر من باقى منه مگر آنكه آن را آمرزيده باشى، و نه غصه‌اى را مگر آنكه زدوده باشى، و نه گرفتاريى را مگر آنكه بر طرف كرده باشى، و نه بيماريى را مگر آنكه شفا داده باشى، و نه عيبى را مگر آنكه پوشانده باشى، و نه روزيى را مگر آنكه گسترش داده باشى، و نه ترسى را مگر آنكه از آن امنيت بخشيده باشى [و نه دينى را مگر آنكه ادا كرده باشى‌] و نه ناخوشايندى را مگر آنكه‌