هميشگى مى‌رساند.

(1) امام صادق 7 فرمود: من براى فرد مسلمان خوش ندارم كه بميرد در حالى كه هنوز برخى از آداب پيامبر 6 را به جا نياورده باشد.

بى‌شك خو گرفتن با آداب پيامبر 6 و آراستگى به اخلاق و سنن ظاهرى و باطنى آن حضرت، كمال نهايى و آخرين هدف زندگى است و سعادت دنيا و آخرت را به همراه دارد.

ما در اين كتاب به ايراد مكروهات نپرداختيم، زيرا مذهب شيعه بر اين پايه نهاده است كه هيچ مكروه و مباحى از آن جهت كه مكروه و مباح است از آن حضرت سر نزده [مگر آنكه آن عمل مكروه يا مباح به دليل خاصى از اين عنوان بيرون آمده باشد]، و عقل و نقل نيز گواه اين مطلب‌اند.

و با خود شرط كرديم كه به جهت رعايت اختصار، سند روايات را حذف كنيم، ولى نام كتابهايى را كه از آنها نقل كرده‌ايم و نام مؤلفان آنها را آورده و ميان رواياتى كه سند داشته و رواياتى كه سند آنها مذكور نبوده فرق نهاديم تا كسى كه جوياى اصل آنهاست بتواند به آسانى به مدارك و منابع آنها مراجعه نمايد[1].

و نيز شمايل آن حضرت را- با اينكه از موضوع كتاب خارج است- آورديم هم به جهت تبرك و تيمّن و هم بدان جهت كه ذكر بسيارى از اخلاق حضرتش در ضمن آنها نهفته است. همچنين وقايع جزئى را نياورديم و تنها به جوامع و كليات اخلاق آن حضرت بسنده كرديم. و تنها خداست كه بايد از او يارى جست.

[1] -در ترجمه، به جهت اختصار و عدم فايده براى خوانندگان محترم پارسى زبان، نام مدارك نيز آورده نشد و طالبين مى‌توانند به اصل عربى كتاب مراجعه فرمايند.