آنگاه امام صادق 7 فرمود:

[بر مردم نتازيد]

با نيكان در پنهان معاشرت كنيد و با بدان در آشكار؛ بر آنها نتازيد كه بر شما ستم كنند؛ زيرا زمانى بر شما فرا خواهد رسيد، كه كسى از دينداران نجات نيابد مگر آنكه مردم ابلهش دانند، و او نيز بر اينكه او را ابله مى‌خوانند صبر مى‌نمايد.

و نيز امام صادق 7 از رسول گرامى صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نقل نمود كه آن حضرت فرمود:

سه چيز است كه اگر در كسى نبود هيچيك از اعمالش كامل نخواهد بود: تقوايى كه او را از نافرمانى خدا باز دارد؛ و خلقى كه به سبب آن با مردم بسازد و مدارا نمايد، و بردبارى كه به وسيله آن نادانى جاهلان را از خود دور سازد.

و همچنين امام صادق 7 فرمود:

هركه دستش را از [كمك و هميارى با] مردم دريغ دارد، [بداند كه‌] او يك دست دريغ داشته، ولى مردم از او دستها دريغ دارند.

[بيچاره كسى كه از مردم غافل است‌]

پس اى برادر! اينكه برخى از مدعيان صلاح و تقوى در مقام ناسازگارى با مردم مى‌گويند: مردم براى من اهميتى ندارند، و من نيازى به آنها ندارم، و مردم كيستند؟! و ... همه ناشى از پيروى نفس و جهل نسبت به روش اهل بيت عليهم السّلام مى‌باشد.