حجت! چگونه آنان خود را در معرض هلاكت هميشگى و عذاب دردناك قرار دادند، در حالى‌كه انجام چنين اعمال ناچيزى موجب رهايى آنان مى‌گشت. هركس در اين حكمت بينديشد و آن‌را از آثار ائمه هدى عليهم السّلام برگيرد، معناى اين سخن را درخواهد يافت كه:

هركس روزى اندك را كوچك شمرد از روزى فراوان محروم ماند.

مبدأ همه بديها و گناهان، كوچك شمردن امور حقير و ناچيز است.

از مفهوم اين حديث مى‌توان دريافت كه مبدأ خير چيست؟ و استفاده نمود كه هركس روزى اندك را كوچك نشمارد، از روزى فراوان محروم نمى‌گردد.

[شايد نجات تو در همين عمل ناچيز باشد]

اگر اين معنا را دنبال نماييد، شواهد آن‌را در كتاب و سنت خواهيد يافت. روايات در اين‌باره بى‌شمار است.

مانند اين حديث كه:

از گناهان كوچك پروا كنيد.

و يا اين حديث كه:

هيچ طاعتى را كوچك نشماريد، چه‌بسا خشنودى خداوند متعال در آن باشد؛ و هيچ گناهى را ناچيز نشماريد، چه‌بسا خشم الهى در همان باشد.

روايات ديگرى نيز در اين‌باره بدست ما رسيده است. پس براى طالب بصيرت و هدايت هويدا گشت كه‌