رسول خدا صلّى اللّه عليه و اله و سلّم وجهى نداشت. سبحانك هذا بهتان عظيم.

نقل شده است كه ابا ذر غفارى بيمارى را دوست داشته و آن‌را- به خاطر اجر و پاداشى كه در بردارد- بر عافيت ترجيح مى‌داد. امام 7 پس از حكايت اين مطلب فرمود:

ليكن ما مردمى هستيم كه سلامت را بيش از بيمارى دوست داريم، و بيمارى را در وقت خودش بيش از سلامت دوست داريم.

اين كلام كه از سرچشمه حكمت و عصمت بيرون آمده است، نشان مى‌دهد كه درجه رضاى به قضا، خواه آن قضا مطلوب باشد و خواه نامطلوب، بر مقام ترجيح دادن ناملايمات براى رسيدن به ثواب آن، برترى دارد؛ و بى‌شك چنين است، زيرا مقام نخست از جهت پذيرفتن شدايد و سختيها هنگام مواجهه با آنها و حتى محبوبتر بودن آن نسبت به ملايمات، با مقام دوم برابر است، و از جهت اختيار نكردن بيمارى و نخواستن آن در هنگام عافيت و سلامت، بر آن امتياز دارد؛ اگرچه خواستن بيمارى و ترجيح آن بر سلامت به خاطر رسيدن به پاداش، و راضى ساختن نفس به آن بگونه‌اى كه آن‌را دوست بدارد، خود از مقامات بلندى است كه تنها امثال ابى ذر به آن دست مى‌يابند؛ اما چون در آن شائبه اظهار