و نيز در كافى نقل است كه امام صادق 7 فرمود:

ما بردباريم و شيعيان ما از ما بردبارترند.

راوى گويد: عرض كردم: چگونه شيعيان شما از شما بردبارترند؟! فرمود: زيرا ما بر آنچه مى‌دانيم صبر مى‌كنيم و شيعيان ما بر آنچه نمى‌دانند صبر مى‌كنند.

[مهربانى امامان عليهم السّلام در حق شيعيان‌]

بنگر به عطوفت ايشان، چگونه از شيعيانشان در برابر اندك صبر آنها بر ناملايماتى كه نسبت به مصائب خود اهل بيت عليهم السّلام بسيار ناچيز است، سپاسگزارى مى‌كنند، مى‌خواهند شيعيان آنها به ايشان بپيوندند تا از آنها جدا نگردند كه هلاكت و تباهى آنان را به دنبال خواهد داشت.

آنان دانستند كه تنها راه نجات شيعيان آن است كه آنها را از خودشان شمرده خود و شيعيانشان را در يك سلك درآورند، كه در اين‌صورت طرد همه ممكن نبوده، و چاره‌اى از پذيرفتن همه نخواهد بود. اما اگر براى هر كس حكم خودش باشد [و با هركسى به مقتضاى حال خودش رفتار شود] شيعيانشان هلاك خواهند شد. از اين‌رو مهمترين چيزى‌كه از پيروانشان خواسته‌اند آن است كه شباهتى [هرچند] ظاهرى به آنها پيدا كنند، همانگونه كه امير مؤمنان فرمود:

همانا كسى‌كه به گروهى شباهت يافت، نزديك است كه از آنان گردد.