كه هيچ‌كس از آن خالى نيست مى‌رسيم و با توجه به اين‌كه صناعت منطق اولين چيزى است كه به روش صناعى، به آن پرداخته مى‌شود، لازم است كه اوايلى كه با آن‌ها كار شروع مى‌شود، امورى شناخته شده باشند كه معرفت آن‌ها نزد انسان پيش از اين وجود داشته باشد و هيچ‌كس از معرفت آن‌ها خالى نباشد و اين امورى كه همه به آن معرفت دارند چيزهاى زيادى است ولى اين‌طور نيست كه هرچه از آن‌ها پيش آمد قابل به كار گرفتن در هريك از صنايع است كه با آن مواجه شديم بلكه هر دسته از آن‌ها در صناعى خاص به كار مى‌رود و دسته‌هاى ديگر در صناعتى ديگر، و به همين دليل سزاوار است كه ميان آن‌ها تنها چيزهايى كه مناسب صناعت منطق است را به دست آوريم و بقيه را براى ساير صناعات وانهيم.

و تمام اين اشيايى كه هيچ‌كس نيست كه معرفت آن‌ها را نداشته باشد در ذهن انسان از آغاز خلقت او به طور غريزى وجود دارد. نكته در اين‌جاست كه اى بسا انسان به آن‌چه در ذهنش حاصل است توجه ندارد. تا وقتى كه لفظى را مى‌شنود كه دال بر آن معنى است كه در ذهن دارد در اين وقت متوجه مى‌شود كه اين مطلب را در ذهن خود داشته است و به همين ترتيب، اى بسا اين امور در ذهن او از يكديگر جدا نشده باشند تا انسان تك‌تك آن‌ها را جداى از ديگرى در نظر آورد تا اين‌كه الفاظ مناسبى را كه دال بر آن معانى است مى‌شنود و آن‌ها را در ذهن خود به طور جدا و متمايز مى‌بيند.

به همين دليل سزاوار است در مورد آن دسته از اين امور كه آن‌ها را