ج. مرحوم استاد علامه طباطبائى رضى اللّه عنه با استفاده از آيات و روايات در باب معراج پيامبر اكرم 6 «ضمير فاوحى الى عبده ما اوحى» را به خدا برمى‌گرداند «و ما كذب الفؤآد ما رأى» را رؤيت فؤاد رسول اللّه گرفتند كه حقيقت وحى مشافهى و ضمنا ديدار و لقاى حضرت پروردگار، و تعلق رؤيت به خداى تعالى چون رؤيت قلبى و ديدار دل است و ديدار دل غير از ديدار چشم حسّى است مشكلى به وجود نمى‌آيد [1] و از پيامبر 6 نيز وارد شده است كه فرمود:

«رأيت ربّى فى أحسن صورة».

د. حديث شريف نبوى مبنى بر «لى مع اللّه وقت لا يسعنى فيه ملك مقرب و لا نبىّ مرسل» كه به تعبير مولانا در مثنوى‌اش:

و شيخ نجم الدين كبرى گويد:

«... و علم باطن، معرفت آن معانى است كه بى‌واسطه جبرئيل از غيب الغيب، در مقام اوادنى، در حالت «لى مع اللّه وقت» زقّه جان خواجه عليه الصّلوة مى‌كردند كه «فاوحى الى عبده ما اوحى». «و از ولايت نبوّت، جرعه آن جام‌هاى مالامال بر سنّت كرام، بر جان و جگر سوختگان عالم طلب مى‌ريختند.» «3

[1]. همان، ص 29.

[2]. نقل از احاديث مثنوى، ص 39 تدوين بديع الزمان فروزان.

[3]. مرصاد العباد، ص 481.