معلوم گردد و ملك يك جانب اختيار كند. و در آن حال چنان فرانمايد كه هنوز در فكر و تأمّل است و به هيچ طرف ميل خود را بازننمايد تا وقتى كه بغير از افشاء چاره نباشد. چه پنهان بودن اسرار ملوك فوايد بسيار دارد و در افشا و اظهار آن مفاسد بسيار مترتّب مى‌شود. بايد كه پادشاه در كتمان اسرار و مشاورات مبالغه تمام مى‌نموده باشد و خواصّ خود را بر افشاى اسرار توبيخ و سرزنش تمام مى‌نموده باشد كه كم‌تدبيرى در امور ملك به كتمان اسرار خود مى‌رسد، همچنانكه اطّلاع بر اسرار و مخفيّات دشمنان از اعاظم تدبيرات ملكى است.

و بايد كه مشاورت پادشاه منحصر در جمعى مخصوص نباشد، بلكه اگر به كسى ديگر گمان عقل و تدبير و جودت رأى و تجربه [201 آ] داشته باشد، با او استشاره نمايد. و بسيار باشد كه در خصوص امرى استشاره با شخصى معيّن مصلحت باشد كه او را اطّلاع بر تدبير آن امر بوده باشد و ديگرى را نباشد. و اگر كسى در شهرى ديگر يا مكانى دور بوده باشد كه اهليت استشاره در امرى داشته باشد يا كمال وقوف در امرى مخصوص به او باشد، به او استشاره بايد نمود.