و چون كار تصحيح بر پايه نسخه اصل نهاده شده بود، حاجتى براى مقابله با همه آنها نبود و براى تكميل و اصلاح از دو نسخه خطى، يكى متعلّق به كتابخانه مجلس شوراى اسلامى به شماره ثبت 3107، و ديگرى محفوظ در كتابخانه مرحوم آيت اللّه العظمى مرعشى داراى شماره 3896 سود جسته شد. اوّلى داراى تاريخ كتابت سال 1133 ق.

است كه به خطّ نسخ خوش تحرير گشته، و ميان دست‌نوشته‌هاى يافت شده به قطع مى‌توان آن را اقدام نسخ دانست؛ دومى كه آن هم به خطّ نسخ و در 388 برگ است فاقد تاريخ نسخه‌بردارى است، ولى به سبب داشتن اغلاط كمتر و نزديكى به متن اصلى مورد بهره‌بردارى قرار گرفت. نسخه چاپ سنگى، گرچه اندك، ولى مورد استناد قرار گرفته است. تاريخ طبع آن 1285 ق. است در 349 صفحه و به تصدّى جهانگير ميرزا، مدعو به حاجى آقا بن شازده حاج محمّد، در كارخانه على قلى خان قاجار چاپ شده است. رمزهاى «مج» به جاى نسخه مجلس و «مر» به عوض «نسخه مرعشى» و «چ» بدل نسخه چاپى در زيرنويسها به كار گرفته شده‌اند.

مشخصات ساير نسخه‌هاى خطى اين كتاب از اين قرار است:

1. نسخه كتابخانه مجلس شوراى اسلامى، داراى سال كتابت 1133 ق.

2. نسخه كتابخانه مجلس شوراى اسلامى، تحرير شيخ ابو الحسن فرزند على به سال 1246 ق.

3. نسخه كتابخانه مجلس شوراى اسلامى، داراى تاريخ كتابت به سال 1308 ق.

4. نسخه كتابخانه دانشكده الهيات و معارف اسلامى دانشگاه تهران (محل نگهدارى فعلى كتابخانه مركزى دانشگاه تهران)، متعلّق به سده دوازدهم هجرى قمرى.

5. نسخه كتابخانه مدرسه عالى شهيد مطهرى، متعلق به سده دوازدهم هجرى قمرى.

6. نسخه كتابخانه مركزى دانشگاه تهران، تحرير محمد رحيم فرزند ميرزا محمّد به سال 1219 ق.

7. نسخه كتابخانه مركزى دانشگاه تهران، تحرير محمد على فرزند محمد اسماعيل به سال 1242 ق.

8. نسخه كتابخانه مركزى دانشگاه تهران، تحرير محمد على بروجردى، احتمالا متعلّق به‌