اسم الکتاب : روضة الأنوار عباسى (در اخلاق و شيوه كشوردارى) المؤلف : محقق سبزوارى الجزء : 1 صفحة : 440
مراد موافقت در سيرت و اخلاق و عادات و ساير امور باشد. يعنى،
همچنانكه آدمى چون در آيينه نظر مىكند صورت خود مىبيند، نه امرى ديگر و اختلافى
نمىبيند، مسلمانان نيز بايد كه با هم چنين موافق باشند. و محتمل است كه مراد آن
باشد كه همچنانكه چون در آيينه نظر مىكنى در دل او صورت خود مىبينى، بايد كه
مسلم در دل مسلم جا داشته [باشد] به محبّت و دوستى، و از ياد او غافل نباشد و از
او در حال فراغت و سختى فراموش نكند.
«و دليل لا يخدعه الى آخر الحديث.» معنى سخن آن است كه مسلم راهنماى
مسلم است. او را فريب نمىدهد و با او خيانت نمىكند و بر او ظلم نمىكند و با او
دروغ نمىگويد و غيبت او نمىكند و بد او نمىگويد. و از آن حضرت منقول است كه
فرموده كه، حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله فرموده كه، «هركه شب به روز آورد و
اهتمام به امور مسلمانان نداشته باشد، مسلمان نيست.»
و آن حضرت فرموده كه، «بر تو است كه ناصح خلق باشى، للّه كه با خداى
ملاقات نمىكنى، به عملى افضل از آن.» و فرموده كه، «اگر كسى بشنود كه مردى ندا
كند و به مسلمانان استغاثه كند و اجابت او نكند، مسلمان نيست.»
و حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله فرموده كه، خلق عيال خداى عزّ و
جلّند، دوستترين خلق به خداى عز و جلّ كسى است كه به عيال خدا نفع رساند.» و از
آن حضرت پرسيدند كه، «دوستترين خلق به خدا كيست؟» فرمود كه، «نافعترين مردمان از
جهت مردمان.» و آن حضرت فرموده كه، «هركه ردّ كند از قومى از مسلمانان ظلمى و شرّى
يا آتشى، بهشت از جهت او واجب مىشود.»
و حضرت امام محمّد باقر 7 فرمود در تفسير آيه قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً[1].
آنكه بگوييد به مردمان بهتر آنچه دوست مىداريد كه در حقّ شما گفته شود.»
معلّى بن خنيس گويد: «به حضرت صادق 7 گفتم كه، چيست حقّ
مسلم بر مسلم؟
فرمود كه، هفت حقّ واجب است كه اگر ضايع سازد چيزى را از آن، بيرون
رفته است از دوستى خداى عز و جلّ و خداى را در او بهرهاى نيست.» راوى گويد:
«گفتم: فداى تو شوم