و در امثال آمده كه مرغ وحشى را به دام توان گرفت و آدمى را به احسان
و اكرام صيد توان كرد، چنانكه به خاطر خسرو رسيده بود، آتش مخالفتش به آبى كه از
سرچشمه احسان پادشاهى ترشّح كرد فرونشست و بيخ نهال كينه از سينه او به قوّت
سرپنجه كرم سلطانى منقطع گشت. و بعد از آن، چون بندگان صافى طويّت[2] به خلوص نيّت كمر جانسپارى بر ميان
خدمتكارى بسته، بقيّه عمر از طريق فرمانبردارى و خدمتكارى روى برنتافت.
[1] - چنانكه در حاشيه نسخه اصل ذكر شده شعر از شيخ على
كمرهاى است.