مى‌باريد. غسل كرد و تا روز به نماز مشغول بود. او را گفتند: «فردا كارزار مى‌بايد كرد.

امشب خود را آسوده‌دار و استراحت كن.» فرمود كه، «امشب مرا كار مى‌بايد كرد و فردا كار خداى راست و به دست من هيچ نيست.» و بر سجاده بود تا وقتى كه روز شد. فرض صبح بگزارد و رو سوى آسمان كرد و گفت: «الهى! از ما دو فريق هركدام كه بندگان تو را بهتر خواهد بود او را نصرت ده.» [77 آ] و چون از مناجات فارغ شد، بر مركب اقبال سوار شد و او را فتحى عظيم و نصرتى شگرف حاصل شد.