اسم الکتاب : روضة الأنوار عباسى (در اخلاق و شيوه كشوردارى) المؤلف : محقق سبزوارى الجزء : 1 صفحة : 158
نمازى بامداد، خداى عز و جلّ جهت او هفتصد كبيره ببخشد.» آنگاه
فرمود: «خيرى نباشد در كسى كه روزى هفتصد كبيره بيشتر كند». و از حضرت صادق 7 روايت است كه او فرمود: «هركه او صد بار استغفار كند در وقت خواب، همه شب
گناه از او مىريزد تا به روز آورد». و از حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله منقول
است كه، «خداى تعالى بيامرزد گناهان را، الّا آن را كه نخواهد كه بيامرزدش.» يكى
گفت: «يا رسول اللّه! كه باشد كه نخواهد كه بيامرزدش؟» فرمود: «آنكس كه استغفار
نكند».
«و من يغفر الذّنوب الّا اللّه» كه مىبخشايد و مىآمرزد گناهان را،
الّا خداى عز و جلّ «و لم يصرّوا» يعنى: «اصرار مكنند و مقام نكنند بر گناه». و
مراد به استغفار در اين آيه، نه آن است كه به زبان گويد: استغفر اللّه. بلكه مراد
آن است كه به دل پشيمان شود از كردن [34 آ] گناه يا پشيمانى با عزيمت بر نكردن آن
گناه. و در حديث است كه مصرّ بر گناه كه به زبان استغفار مىكرده باشد، مانند
مستهزىء است. «و هم يعلمون» يعنى: «ايشان دانند كه آنچه مىكنند معصيت است». و
بعضى گفتهاند مراد آن است كه ايشان دانند كه خداى عز و جلّ به توبه گناهان ايشان
را مىبخشد يا دانند كه گناه كردهاند يا دانند كه ايشان را خدايى هست كه گناه
ايشان را مىآمرزد. و از حضرت رسول صلّى اللّه عليه و اله منقول است كه، «هر كه
گناهى بكند و داند كه او را پروردگارى هست كه گناهان مىبخشد او را بيامرزد و اگر
چه استغفار نكند.» و از آن حضرت منقول است كه، «خداى عز و جلّ فرموده كه، هركه
داند كه من قادرم بر آنكه گناه او بيامرزم، بيامرزم او را و باك ندارم.»
عتبة بن عمر گفته كه، «در بعضى كتابهاى خدايى هست كه، اى فرزند آدم!
مادام كه مرا خوانى و به من اميد دارى من گناهت بيامرزم، به آنكه از تو در وجود
درآمده است و باكى ندارم.»
گناه مانع ايجاد
ما نشد اوّل
چگونه مانع غفران
شود در آخر كار
در خبر است كه در بنى اسرائيل شخصى خلاف توبه كرد. از روى اعتذار به
روى درآمده، سر بر زمين نهاد و گفت: «بار خدايا! من منم و تو تويى. من آنم كه بر
سر گناه شوم و تو آنى كه بر سر آمرزش». هاتفى آواز داد كه، همچنين است كه گفتى. سر
بردار
اسم الکتاب : روضة الأنوار عباسى (در اخلاق و شيوه كشوردارى) المؤلف : محقق سبزوارى الجزء : 1 صفحة : 158