از اينجا استفاده مى‌شود كه موت او در معنى و حقيقت، اختيارى و انتخابى بوده است. مرحوم حاج هادى ابهرى مى‌گفت: بلائى بنا بود در اين منزل وارد شود و اين طفل خود را فدا نمود و جلوى بلاى بزرگتر را گرفت. همچون حضرت علىّ أصغر 7 كه خود اختيار شهادت نمود و همچون ابراهيم فرزند رسول خدا كه خود را فداى امام حسين كرد و حاضر براى ارتحال شد. و اين نكته بسيار شايان دقّت است كه اطفال نيز داراى روح بزرگ و انتخاب و اختيار وجدانى مى‌باشند.

ادلّه شرعيّه بر اينكه عبادت اطفال حقيقى است نه تمرينى‌

و از جمله أدلّه شرعى، حجّ كودكان و استحباب شرعى آن است كه يقيناً از باب صِرف عمل تعبّدى و شباهت به حجّاج نيست. مستحبّ است به اطفال گرچه طفل يكروزه باشد احرام بپوشانند، و ولىّ او نيّت كند و او را طواف دهد و بجاى او نماز بخواند، و با خود به عرفات و مشعر و مِنى برند و قربانى كنند و تمام مناسك را انجام دهند؛ براى اينكه روح طفل و نفس مستعدّه او حقيقةً حجّ ميكند و لبّيك ميگويد و به فوز و درجات شخص مُحرِم و حجّ كرده ميرسد. يعنى در نفس او همان آثار حجّ شخص حاجى بالاستعداد و بالقوّه موجود مى‌شود، گرچه حساب حِجّة الإسلام و وظيفه حجّ واجب امرى است جدا. و مستحبّ است كه ايضاً طفل را به عمره برند و عمره مفرده بدين ترتيب بجاى آورد و معتمر گردد. و ايضاً جميع واجبات را اگر طفل بجا آورد و مستحبّات را اتيان نمايد، آثار وجودى آن عمل به جان او ميرسد؛ گرچه الزام و تكليف برداشته شده است، امّا اصل اثر باقى است. لهذا فقهاء ما رضوانُ الله علَيهم فرموده‌اند: هر عمل واجب براى مكلّفين، براى صِغار غير مكلّف، عنوان عمل مستحبّ را دارد؛ و هر عمل حرام براى مكلّفين، براى آنها عنوان عمل مكروه را دارد. و عبادات آنان حقيقى است؛ نه عبادت تمرينى.

اجداد و نسب حضرت آقاى حاج سيّد هاشم حدّاد

پدر حضرت آقاى حاج سيّد هاشم نامش سيّد قاسم بوده است، و با مادر