رموز و اشارات و دلالات حاج سيّد هاشم را كسى نفهميد

رموز و لطائف و اشارات و دلالات حاج سيّد هاشم را كسى نفهميد، و يا فهميد و به روى خود نياورد؛ زيرا آن كس دوست داشت از عادت صِرف و أعمال مكرّره و روزمرّه خويش دست برندارد، و به صورتى بدون معنى، و به ظاهرى بدون باطن، و به مجازى بدون حقيقت، و به پندارى بدون عقل، و به سرگرمى‌اى بدون شهود، و به كارهاى سهل بدونِ عمق مجاهدت و چشش تلخ تحمّل و صبر و شكيبائى در مجاهده با نفس امّاره، دل ببندد و خود را از زير بار سنگين ولايت بدر برد.

كلام حدّاد: تو همه‌اش مكّه ميروى، كربلا ميروى! پس كِىْ بسوى خدا ميروى؟!

حاج سيّد هاشم ميفرمود: روزى براى ديدن فلان، در كاظمين كه بودم به مسافرخانه‌اش رفتم، ديدم خود با زوجه‌اش ايستاده‌اند و چمدانها و اسباب را

______________________________ [1] «ديوان خواجه حافظ شيرازى» طبع پژمان، ص 15، غزل 27