«اى كسيكه با او پروردگار دگرى نيست كه خلائق او را بخوانند، اى كسيكه بالاى او خالقى نيست كه از وى بترسند، اى كسيكه پائين او معبودى نيست تا از او بپرهيزند، اى كسيكه از براى او وزيرى نيست كه رشوه دهندش، اى كسيكه از براى او نديمى نيست تا عرض حاجات به نزدش برند، اى كسيكه از براى او حاجبى نيست كه او را صدا زنند، اى كسيكه در اثر كثرت سوالها و عرض حاجتها از ناحيه او زياد نمى‌شود مگر زيادى جود و كرم، اى كسيكه در برابر عظمت گناه از ناحيه او زياد نمى‌شود مگر زيادى عفو و رحمت! و من از او تقاضا دارم و تمنّا ميكنم كه آنچه را كه دوست دارم برآورد و حاجتم و مُرادم روا نمايد، چرا كه او خدائى است نزديك و جواب دهنده!»

اينگونه توصيف ابداً امكان ندارد مگر براى كسيكه بالوجدان خدا را در