أَحْسَنِهِ!

(امر برادرت را بر نيكوترين وجه آن قرار بده!) را فراموش نمايد؟ و در آن صورت چه ضررى وارد مى‌شد؟

علاوه بر اين ما بسيارى از مؤلّفات بُرسىّ را كه تفحّص و مرور نموديم شاهدى بر كلام سيّد أمين نيافتيم. و اينك به تو بطور مستوفى خواهد رسيد مقدار سودمندى از شعر شگفت انگيزش كه در مدائح أهل بيت عليهم السّلام و مراثى آنان سروده است. و در اين اشعار چيزى نيست مگر إعلان و اظهار فضائل مسلّمه ايشان كه بين فريقين شيعه و عامّه مسلّم است، يا مدح و ثناى جميلى كه پائين‌تر از مقام و منزلت أعلاى ايشان است. بنابراين، آن مُغالات و غلوّى كه بعضى وى را بدان رَمْى مى‌كنند كجاست؟ و آن ارتفاعى را كه سيّد ديده است كجاست؟ بُرْسى در كلامش فقط شعر مقبولش را دنبال ميكند؛ پس آن خبط و ضرر و غلوّى كه سيّد الاعيان گمان نموده است، كدام گفتار است؟

و امّا مؤاخذه‌اى كه از وى نموده است در اختراع صلوات و زيارت به اينكه: «و اختراع صلوة و زيارت براى ايشان كه داعى براى آن نبود بعد از ورود صلوات و زيارتى كه مُغْنى از آن بود، گرچه بنا بر قول صاحب «رياضُ العلماء» آن زيارت در نهايت فصاحت باشد.» آن هم مانعى ندارد مگر اينكه آن زيارت اختراعيّه گمان شود كه مأثور است و از معصوم وارد است.

كدام امرى جلوگير ميتواند بوده باشد از اظهار كردن تمام افراد، تحيّت و درودى را كه خداوند تعالى بر زبانشان جارى ميكند، و آنها به قصد ورود آنرا نمى‌خوانند و نيّت تشريع هم ندارند؟ علماى فحل از فريقين شيعه و سنّى قبل از برسى و بعد از او، از اين قبيل زيارتها ساخته و پرداخته‌اند؛ و گوش دنيا تا به حال نشنيده است از أحدى از أعلام امّت كه بدانها طعن زند و خرده گيرد.

وَ أمّا قَوْلُ سَيِّدِنا: «وَ إنَّ مُؤَلَّفاتِهِ لَيْسَ فيها كَثيرُ نَفْعٍ وَ فى بَعْضِها