أنتَ الْوَلىُّ الَّذى مَناقِبُهُ
ما لِعُلاها فِى الْخَلْقِ أشْباهُ (3)
يا ءَايَةَ اللَهِ فى الْعِبادِ وَ يا
سِرَّ الَّذى لا إلَهَ إلّا هُو (4)
فَقالَ قَوْمٌ بِأنَّهُ بَشَرٌ
وَ قالَ قَوْمٌ لا بَلْ هُوَ اللَهُ (5)
يا صاحِبَ الْحَشْرِ وَ المَعادِ وَ مَنْ
مَوْلاهُ حُكْمَ الْعِبادِ وَلّاهُ (6)
يا قاسِمَ النّارِ وَ الْجِنانِ غَدًا
أنتَ مَلاذُ الرّاجى وَ مَنْجاهُ (7)
كَيْفَ يَخافُ الْبُرْسىُّ حَرَّ لَظَى
وَ أنتَ عِندَ الْحِسابِ غَوْثاهُ (8)
لا يَخْتَشِى النّارَ عَبْدُ حَيْدَرَةٍ
إذْ لَيْسَ فى النّارِ مَن تَوَلّاهُ (9)
1- عقل، نور است و تو معنى و حقيقت آن نور هستى! و عالم كون و آفرينش سرّى است پنهان، و تو مبدأ و آغاز آن مىباشى!
2- تمام مخلوقات را اگر روى هم جمع نموده و يك جا قرار دهيم، تمامى آنها بندهاى هستند و تو آقا و مولايشان ميباشى!
3- تو ولىّ و صاحب ولايتى هستى كه در قلّه و فراز مناقب و فضائلت، در ميان جميع مخلوقات، شبه و نظيرى نيست!
4- اى نماينده و آئينه و آيه الله در ميان بندگان! و اى سرّ آنكه هيچ معبودى نيست مگر حقيقت هويّت او!
5- گروهى گويند: او بشر است؛ و گروهى گويند: نه، بلكه اوست اللَه!
6- اى فرمانده و سالار روز حشر و روز معاد! و اى كسيكه مولايش امور بازرسى و حكم بندگان را در روز بازپسين به او سپرده است!
7- اى قسمت كننده آتش و بهشت در فرداى قيامت! تو هستى كه پناه و پناهگاه و ملجأ و مأواى اميدوارانى!
8- در اينصورت چگونه بُرْسىّ از حرارت آتش گداخته و شعله زبانه كشيده بترسد، در حاليكه در وقت حساب تو دادرس او ميباشى!
9- آرى بنده حيدر و غلام او از آتش هراسى ندارد؛ چرا كه در ميان آتش