جامع علوم ظاهريّه و باطنيّه بود، تصحيح عقيده شيخ را بر وجه أكمل و أتمّ نموده. و اين اشعار را نيز كه در طريقه موالات اهل بيت اطهار است قاضى تسترى به وى مستند داشته‌

(1- براى به خاك ماليدن مردم دور از ولايت، من ولاى خودم را به آل طه وسيله‌اى ديدم كه براى من نزديكى بيافريند.

2- چرا كه پيامبر مبعوث مزدى را در برابر هدايتش كه با تبليغش صورت گرفت، درخواست ننمود مگر مودّت به ذوى القرباى خود را).

دلالت «فَصُّ حِكْمَةٍ إماميَّةٍ فى كَلِمَةٍ هَرونيَّةٍ» بر تشيّع محيى الدّين‌

مُطَرّزِ أوراق گويد: عبارت فَصِّ هرونىّ كه قاضى تُسْتَر از اشارات آن عبارت، بشارت تشيّع داده اين است: فَصُّ حِكْمَةٍ إماميَّةٍ فى كَلِمَةٍ هَرونيَّةٍ.

تفهيم إشعار اين عبارت بر حديث منزله، شرح مبسوطى لازم دارد. بايد دانست كه: حديث منزله از أحاديث مستفيضه و در نزد بعضى، از أخبار متواتره است. هر يك از جماعت شيعى و سنّى آن حديث شريف را بر وجه مخصوصى روايت نموده‌اند.

جمال الدّين يوسف كه سبط أبو الفرج جَوْزى و از فضلاى اهل سنّت و جماعت است، از أحمد بن حنبل كه يكى از ائمّه اربعه آن جماعت است‌

______________________________ [1]، تمام مطالب منقوله از قاضى نور الله، در «روضات الجنّات» طبع سنگى، ج 4، ص 195 و 196 وارد است. و درباره خصوص اين دو بيت، مرحوم قاضى نور الله در مجلس ششم از «مجالس المؤمنين» ص 281 گويد: و از أشعار جناب شيخ كه در مدائح آل طه واقع شده اين دو بيت در كتاب «الإحياء» مسطور است.