آورديم روايت ميكند. مگر اينكه علّامه شيخ عبد الحسين أمينى (ره) در تعليقه خود در ذيل كتاب ميفرمايد:

عبارت ثُمَّ أتاكَ به همين گونه در نسخه‌هاى كتاب آمده است، و مشهدى در «مزار كبير» با اسناد خودش نيز به همين طريقى كه در كتاب آمده است روايت كرده است؛ و شيخ صدوق هم با همين سند روايت نموده است وليكن بجاى قوله: ثُمَّ أَتَاكَ- إلَى قَوْلِهِ: ثُمَّ أَتَى آورده است:

ثُمَّ أَتَى أَبَاكَ أَمِيرَالْمُؤْمِنِينَ عَلَيْهِ السَّلَامُ عَارِفًا بِحَقِّهِ يَعْلَمُ أَنَّهُ حُجَّةُ اللَهِ عَلَى خَلْقِهِ وَ بَابُهُ الَّذِى يُؤْتَى مِنْهُ، فَسَلَّمَ عَلَيْهِ ثُمَّ أَتَى‌

- إلخ؛ و آن روايت صدوق أقرب به صواب است.

مراد از «هَذا اليَومِ‌» در روايت‌

در تفسير ذيل اين حديث مبارك، دو وجه به نظر ميرسد:

اوّل آنكه: مراد از

هَذَا الْيَوْمِ‌

زمان خلافت خليفه جائر زمان بوده باشد؛ و بنابراين، مفاد حديث چنين مى‌شود: بايد زيارت در ماه رجب بوده باشد، و سزاوار نيست در اين زمان و در اين دوره كه بر ما و شما از سلطان وقت خوف تشنيع هست بجاى آوريد، بلكه صبر كنيد تا اين دوره سپرى شود و در آن وقت در ماه رجب مشرّف شويد و زيارت كنيد.

و اشكالى كه به اين احتمال وارد مى‌شود آنستكه: شايد تا چندين سال بعد از اين، اين خلافت جائره سپرى نشود و اين دوره به پايان نرسد؛ پس چرا حضرت جواد الائمّه آن مرد را از حجّ در موسم خود منع فرموده با آنكه بنا به فرض، تمكّن از زيارت حضرت علىّ بن موسى الرّضا را ندارد؟!

دوّم آنكه: مراد از

هَذَا الْيَوْمِ‌

، يوم حجّ و موسم حجّ باشد؛ و بنابراين حضرت ميفرمايند: اين شخص كه موسم حجّ رسيده و امر دائر است بر اينكه يا حجّ كند يا زيارت پدرم را، و زيارت مقدّم است، در ايّام حجّ و موسم حجّ به خراسان نرود و زيارت نكند زيرا خليفه ميگويد: اينان حجّ خود را زيارت قبر حضرت امام رضا قرار داده‌اند. و در موسم حجّ كه مشهود است تمام زائرين‌