اسم الکتاب : روح مجرد (يادنامه موحد عظيم و عارف كبير حاج سيد هاشم موسوى حداد) المؤلف : حسينى طهرانى، سید محمد حسين الجزء : 1 صفحة : 113
اراده خوب يا بد، و از اعتقاد خوب يا بد؛
ولى اينطور نيست. زيرا ملاحظه معنى را هم بايد نمود. حيات براى انسان وقتى خير است
كه وى براى نفس خود و براى ديگران منشأ خير باشد؛ و امّا اگر منشأ شرّ شد و زيادى
عمر و زيادى سلامتى و صحّت و زيادى قدرت موجب تعدّى و تجاوز به نفس خود و به حريم
بشريّت شد، در اينجا ديگر خير نيست، عنوان خير بر آن صادق نيست.[1]
.
[1] - در« مفاتيح الجنان» ص 351 و 352 در هامش آن:
كتاب« الباقيات الصّالحات» فصل چهارم از باب چهارم، دعائى را از حضرت امام محمّد
تقى 7 نقل ميكند كه: چون حضرت رسول اكرم صلّى الله عليه و آله فارغ
مىشد از نماز مىگفت:
ُ اللَهُمَّ اغْفِرْ لى ما قَدَّمْتُ وَ ما أخَّرْتُ، وَ ما أسْرَرْتُ وَ
ما أعْلَنْتُ، وَ إسْرافى عَلَى نَفْسى، وَ ما أنْتَ أعْلَمُ بِهِ مِنّى.
اللَهُمَّ أنْتَ الْمُقَدِّمُ وَ الْمُؤَخِّرُ لا إلَهَ إلّا أنْتَ، بِعِلْمِكَ
الْغَيْبَ وَ بِقُدْرَتِكَ عَلَى الْخَلْقِ أجْمَعينَ ما عَلِمْتَ الْحَيَوةَ
خَيْرًا لى فَأحْيِنى؛ وَ تَوَفَّنى إذا عَلِمْتَ الْوَفاةَ خَيْرًا لى
- تا آخر دعاء.
و معنى فقره اخيره اينست:« من از
تو ميخواهم به علم غيبت و به قدرتت بر جميع مخلوقات كه مرا زنده بدارى در وقتيكه
ميدانى زندگى و حيات براى من خير است؛ و بميرانى مرا در وقتيكه ميدانى مردن و وفات
براى من خير است.»
و در« صحيفه كامله سجّاديّه» در
ضمن دعاى استخاره كه دعاى سى و سوّم است وارد است كه:
ُ وَ ألْهِمْنا الانْقيادَ لِما أوْرَدْتَ عَلَيْنا مِنْ مَشيَّتِكَ؛
حَتَّى لا نُحِبَّ تَأْخيرَ ما عَجَّلْتَ وَ لا تَعْجيلَ ما أخَّرْتَ، وَ لا
نَكْرَهَ ما أحْبَبْتَ وَ لا نَتَخَيَّرَ ما كَرِهْتَ.
و در پايان دعاى أبو حمزه ثُمالى
كه در سحرهاى ماه مبارك رمضان خوانده مىشود(« مفاتيح الجنان» ص 198) حضرت امام
زين العابدين 7 به درگاه حضرت ربّ العزّة عرضه ميدارد:
آنستكه: خودت بيائى در دل من و در
تصدّى و اختيار امور من، خودت مباشرت داشته باشى. و با اين مباشرت بدون هيچ رادعى
و مانعى از اراده و اختيار من و يا خواست و اراده ديگرى، خودت در كانون اعمال و
افعال و صفات و عقائد و اراده و قصد و نيّت، همه و همه، از من سلب اختيار كنى و
اراده خودت بجاى اراده من بنشيند، يعنى اراده من عين اراده تو گردد؛ و اين معنىاى
است عظيم در مقام توحيد و درجه عاليه عرفانيّه.
و جالب اينجاست كه در ده عدد
دعاهاى شبهاى دهه سوّم ماه مبارك رمضان با وجود آنكه با يكديگر مختلف المضمون
هستند وليكن همگى در اين فقرات مشترك مىباشند كه: