اسم الکتاب : عرفان اسلامى تفسير مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه المؤلف : انصاريان، حسين الجزء : 1 صفحة : 48
[ما كنت تدري ما
الكتاب و لا الإيمان و لكن جعلناه نورا نهدي به من نشاء من عبادنا و إنك لتهدي إلى
صراط مستقيم][1].
تو [پيش از اين] نمىدانستى كتاب و ايمان چيست؟ ولى آن [كتاب] را
نورى قرار داديم كه هر كس از بندگانمان را بخواهيم به وسيله آن هدايت مىكنيم؛
بىترديد تو [مردم را] به راهى راست هدايت مىنمايى.
آرى، قلب توسط قرآن نور مىگيرد و اين نور عبادت از همان ايمان به
خدا و يقين به آخرت و ايمان به فرشتگان و انبيا و امامان : و جلوه
ديگرش عمل صالح و اخلاق حسنه است.
صدرالمتألهين در گفتارى بسيار عميق، فرق ما گرفتاران عالم ماده را با
عارفان حقيقى چنين بيان مىكند:
ما و امثال ما از قرآن غير از سياهى كلمات چيزى مشاهده نمىكنيم؛
زيرا ما در دنياى ظلمت و سياهى هستيم و هرچه در آن است امتداد مداد ماده است.
مقصودم مادهاى نمىباشد كه داراى ابعاد و اجساد و هيولى و اعداد و
اضداد است و از آنجا كه درك كننده چيزى را درك نمىكند مگر آن كه در قدرت و
استطاعت قوه ادراك او باشد، پس حس جز محسوسات را و خيال جز متخيلات را و عقل جز
معقولات را درك نمىكند و به عبارت ديگر هر جنس همجنس خود را مىيابد و درك
مىكند. پس نور را جز به نور درك نتوان نمود. خداوند مىفرمايد: