اسم الکتاب : عرفان اسلامى تفسير مصباح الشريعه و مفتاح الحقيقه المؤلف : انصاريان، حسين الجزء : 1 صفحة : 352
مىگويد و به خصوص به اين معنى اشاره دارد
كه مؤمن واقعى چيزى را بر او مقدم نمىدارد، گرچه نزديكترين فرد او باشد، در سوره
مباركه «مجادله» چنين مىخوانيم:
[لا تجد قوما يؤمنون بالله و اليوم الآخر يوادون من حاد الله و
رسوله و لو كانوا آباءهم أو أبناءهم أو إخوانهم أو عشيرتهم أولئك كتب في قلوبهم
الإيمان و أيدهم بروح منه و يدخلهم جنات تجري من تحتها الأنهار خالدين فيها رضي
الله عنهم و رضوا عنه أولئك حزب الله ألا إن حزب الله هم المفلحون][1].
گروهى را كه به خدا و روز قيامت ايمان دارند، نمىيابى كه با كسانى
كه با خدا و پيامبرش دشمنى و مخالفت دارند، دوستى برقرار كنند، گرچه پدرانشان يا
فرزاندانشان يا برادرانشان يا خويشانشان باشند. اينانند كه خدا ايمان را در
دلهايشان ثابت و پايدار كرده، و به روحى از جانب خود نيرومندشان ساخته، و آنان را
به بهشتهايى كه از زير [درختان] آن نهرها جارى است درمىآورد، در آنجا
جاودانهاند، خدا از آنان خشنود است و آنان هم از خدا خشنودند. اينان حزب خدا
هستند، آگاه باش كه بىترديد حزب خدا همان رستگارانند.
و اين محبت و عشق واقعيتى است كه آثارش در تمام وجود انسان آشكار
گشته و قدرت پنهان كردن آن را ندارد، آثار آن بر چهره و تمام حالات آنان و كليه حركات
اعضايشان و آه نفسشان و اشك چشمشان و گفتار زبانشان و رنگ رويشان و لاغرى
اندامشان و آب شدن بدنشان، سوز دلشان و ناچيزى استخوانشان و نازكى