[ودليل الرجاء الطلب‌]

دليل اميد

همان‌طور كه در جمله قبل، امام صادق 7 فرمودند: دليل بر اين كه انسان داراى خوف است گريز اوست از هرچه كه مولا از آن تنفر دارد، در اين جمله براى مسئله اميد دليل آورده و مى‌فرمايد:

هركسى، نمى‌تواند ادعا كند دارنده اميد است، اميد سرمايه كمى نيست، اميد واقعيت بزرگى است، اميد يكى از مهمترين علل رشد و حركت انسان است. دليل بودن اميد در دل اميدوار حالت طلب اوست. طلب كردن آنچه مولا به آن علاقه دارد. مولا همه نيكان عالم را كه در قرآن ستوده دوست دارد و علائمى براى پاكان بيان مى‌دارد، تا پاكان به وسيله آن نشانه‌ها در هر دوره‌اى براى هر طلب حقيقتى، قابل شناخت باشد. پس بايد به دنبال پاكان و نيكان برخاست و ارتباط با آنان را در رأس طلب‌ها و خواسته‌ها قرار داد و اين خواسته را به سرعت و با شدت جامه عمل پوشاند. مگر نه اين است كه قرآن مجيد به عنوان امر، از انسان مى‌خواهد تنها با صادقان عالم نشست و برخاست كند:

[يا أيها الذين آمنوا اتقوا الله و كونوا مع الصادقين‌][1].

[1] -توبه( 9): 119.