أولئك الذين لم يرد الله أن يطهر قلوبهم لهم فى الدنيا خزى ولهم فى الآخرة عذاب عظيم‌][1].

اى پيامبر! كسانى كه در كفر مى‌شتابند تو را غمگين نسازند، چه آنان كه به زبانشان گفتند: ايمان آورديم و دل‌هايشان ايمان نياورده، و چه آنان كه يهودى‌اند كه به شدت شنونده دروغند [با آن كه مى‌دانند دروغ است‌] و به شدت گوش به فرمان گروهى ديگرند كه [از روى حسد و كبر] نزد تو نيامده‌اند. [آن گروهى كه‌] كلمات [خدا] را پس از استوارى در جايگاه‌هايش تحريف مى‌كنند، [و معناى حقيقى‌اش را تغيير مى‌دهند و به مقلدان و مطيعان بى‌سواد خود] مى‌گويند: اگر [از طرف پيامبر اسلام‌] احكام [و فرمان‌هايى مطابق ميل ما] به شما ابلاغ كردند بپذيريد، و اگر آن را [مطابق ميل ما] ابلاغ نكردند [از آن‌] بپرهيزيد. و كسانى كه خدا عذاب [و رسوايى و ذلت‌] شان را بخواهد، تو هرگز نمى‌توانى چيزى از عذاب خدا را از آنان برطرف كنى. اينانند كسانى كه خدا نخواسته دل‌هايشان را [از آلودگى‌] پاك كند؛ براى آنان در دنيا خوارى و رسوايى، و در آخرت عذابى بزرگ است.

در اين آيه دورى گزيدن از منافقان و جاسوسان پليد و متكبران آلوده و هركس با راه خدا و پيامبر مخالفت داشته و موجوديتش به زيان امت اسلامى است، خواسته شده است.

ارتباط با اينان، انسان را دچار خسارت دنيا و عذاب آخرت خواهد كرد و كسى كه ترس و بيم از خسارت در دنيا و عذاب در آخرت دارد، از چنين پليدانى گريزان و با ايشان كاملا بى‌ارتباط است.

[1] -مائده( 5): 41.